دانستی های دارویی

موارد و مقدار مصرف 

زیادی متوسط تا شدید فشار خون 

بزرگسالان: از راه خوراکی، ابتدا مقدار 250 میلی گرم 3ـ2 بار در روز، در 48 ساعت اول مصرف شده، سپس مقدار مصرف بر حسب نیاز هر دو روز افزایش یا کاهش می‌ یابد. در صورت اضافه یا حذف کردن داروهای دیگر کاهنده فشار خون ، ممکن است مقدار مصرف متیل دوپا احتیاج به تنظیم داشته باشد. مقدار نگهدارنده g/day 2ـ5/0 است که در 4 ـ 2 مقدار منقسم مصرف می‌ شود. حداکثر مقدار توصیه شده g/day 3 است. 

کودکان: از راه خوراکی، ابتدا مقدار mg/kg/day 10 یا mg/m2/day 300 در 4 ـ 2 مقدار منقسم مصرف می‌ شود. 

مقدار مصرف تا دستیابی به پاسخ مناسب حداقل هر دو روز افزایش می‌ یابد. حداکثر مقدار مصرف mg/kg/day 65 ، یا g/m2/day 2 یا g/day 3 است (هر کدام که کمتر است). 

عوارض جانبی: 

ملاحظات اختصاصی 

1ـ بیماران مبتلا به عیب کار کلیه ممکن است به مقادیر نگهدارنده کمتری احتیاج داشته باشند. 

2ـ بیمارانی که متیل دوپا مصرف می‌ کنند، ممکن است بعد از دیالیز دچار افزایش فشار خون شوند، زیرا دارو توسط دیالیز از بدن خارج می‌ شود. 

3ـ در شروع به طور دوره‌ای طی درمان، هموگلوبین، هماتوکریت، و شمارش گلبولهای قرمز خون، از جهت بروز کم خونی همولیتیک، پیگیری شوند. آزمونهای عملکرد کبد نیز، بویژه در مدت 6 تا 12 هفته اول درمان، باید انجام گیرند. 

4ـ در طول تنظیم مقدار مصرف دارو، باید فشار خون در حالت خوابیده، نشسته و ایستاده اندازه گیری شود. در طی انفوزیون دارو، فشار خون بیمار حداقل هر 30 دقیقه، تا تثبیت وضع بیمار، اندازه گیری شود. 

5ـ رخوت و خواب آلودگی معمولاً با ادامه درمان برطرف می‌ شود. مصرف دارو به هنگام خواب این اثر را به حداقل می‌ رساند. کمی فشار خون در حالت ایستاده ممکن است کاهش مقدار مصرف دارو را ضروری سازد. تعدادی از بیماران مصرف تمام دوز روزانه را در هنگام خواب یا عصر تحمل می‌ کنند. 

6ـ به منظور تشخیص احتباس آب و سدیم، باید مقدار مصرف و دفع مایعات و وزن بیمار همه روزه اندازه گیری گردد. ادرار دفع شده در معرض هوا، به دلیل شکسته شدن متیل دوپا یا متابولیتهای آن، تیره رنگ می‌ شود. 

7ـ بعد از 3ـ2 ماه ممکن است نسبت به دارو تحمل ایجاد شود. 

8ـ علائم مسمومیت کبدی ممکن است 4 ـ 2 هفته بعد از شروع درمان بروز کنند. 

9ـ دوز مولتیپل پذیرش بیمار را کاهش می‌ دهد، اما استفاده دو بار در روز کنترل کافی فشار خون ایجاد کرده و هزینه‌ها را کم می‌ کند. 

10- تب دارویی معمولاً در 3 ماه اول درمان اتفاق می‌ افتد و معمولاً با ائوزینوفیلی یا تغییرات تست عملکرد کبد همراه می‌ باشد. 

تداخل دارویی: 

اثر بر آزمایشهای تشخیصی 

متیل دوپا غلظت ALP, ALT, AST، بیلی روبین و کراتینین سرم، را افزایش می‌ دهد. این دارو ممکن است به طور کاذب غلظت کاتکول آمینهای ادرار را افزایش داده و با تشخیص فئوکروموسیتوم تداخل کند. این دارو می‌ تواند شمارش پلاکت و WBC و هموگلوبین را کاهش دهد. 

با مصرف این دارو ممکن است آزمون آنتی گلوبولین مستقیم (آزمون کومبس) مثبت شود. 

مکانیسم اثر: 

مکانیسم اثر 

اثر کاهنده فشار خون: مکانیسم دقیق اثر متیل دوپا در کاهش فشار خون مشخص نیست. به نظر می‌ رسد متابولیت متیل دوپا، آلفا متیل نوراپی نفرین، با تحریک گیرنده‌های مهاری آلفا ـ آدرنرژیک مرکزی، مقاومت تام محیطی را کاهش می‌ دهد. همچنین، این دارو ممکن است به صورت یک واسطه عصبی کاذب عمل کند. هم چنین می‌ تواند فعالیت رنین پلاسما را کاهش دهد. 

فارماکوکینتیک 

جذب: به صورت نسبی از دستگاه گوارش جذب می‌ شود. جذب دارو متغیر است، اما معمولاً حدود 50 درصد یک نوبت مصرف خوراکی جذب می‌ شود. هیچ گونه رابطه‌ای بین غلظت پلاسمایی دارو و اثر کاهنده فشار خون آن وجود ندارد. 

پخش: در سرتاسر بدن انتشار یافته و به میزان ناچیزی به پروتئینهای پلاسما پیوند می‌ یابد. این دارو از سطح خونی- مغزی می‌ گذرد. 

متابولیسم: به میزان زیادی در سلولهای کبد و روده متابولیزه می‌ شود. 

دفع: متیل دوپا و متابولیتهای آن از طریق ادرار دفع می‌ شوند. داروی جذب شده به صورت تغییرنیافته از مدفوع دفع می‌ شود. نیمه عمر دارو حدود 2 ساعت است. 

موارد منع مصرف و احتیاط: 

تداخل دارویی 

متیل دوپا ممکن است اثرات کاهنده فشار خون سایر داروهای پایین آورنده فشار خون و اثرات افزایش دهنده فشار خون آمینهای مقلد سمپاتیک، مانند فنیل پروپانول آمین، دوپامین، نوراپی نفرین و سودوافدرین را تشدید کند. 

مصرف همزمان با فنوتیازینها یا ضد افسردگیهای سه حلقه‌ای ممکن است موجب کاهش اثرات کاهنده فشار خون شود. مصرف همزمان این دارو با هالوپریدول ممکن است موجب زوال عقل و رخوت شود. 

مصرف همزمان با فنوکسی بنزامین ممکن است سبب بروز بی اختیاری قابل برگشت ادرار شود. 

بیماران تحت درمان با متیل دوپا که قرار است تحت عمل جراحی قرار گیرند، ممکن است به مقادیر کمتری از داروهای بیهوش کننده احتیاج داشته باشند. 

استفاده توام با دیورتیکها، می‌ تواند ضد فشار خون متیل دوپا را افزایش دهد. 

استفاده توام با لوودوپا، می‌ تواند اثرات ضد فشار خون متیل دوپا را افزایش دهد. 

خطر سمیت لیتیم با مصرف این دارو افزایش می‌ یابد. سطح لیتیم را مونیتور کنید. 

استفاده توام با مهارکننده‌های MAO ممکن است هیپرتانسیون شدید ایجاد کند. 

استفاده توام با ترکیبات آهن خوراکی، ممکن است اثرات هیپوتانسیو را کاهش و سطح سرمی لوودوپا را افزایش دهد. در استفاده توام احتیاط کنید. 

در استفاده توام می‌ تواند متابولیسم سولفونیل اوره‌ها (گلیپیزاید، گلیبوراید، تولبوتامید) را تخریب کند. سطح گلوکز خون را بررسی کنید. 

کپسیکوم ممکن است اثرات ضد فشار خونی را کاهش دهد. 

عوارض جانبی: 

ملاحظات اختصاصی 

1ـ بیماران مبتلا به عیب کار کلیه ممکن است به مقادیر نگهدارنده کمتری احتیاج داشته باشند. 

2ـ بیمارانی که متیل دوپا مصرف می‌ کنند، ممکن است بعد از دیالیز دچار افزایش فشار خون شوند، زیرا دارو توسط دیالیز از بدن خارج می‌ شود. 

3ـ در شروع به طور دوره‌ای طی درمان، هموگلوبین، هماتوکریت، و شمارش گلبولهای قرمز خون، از جهت بروز کم خونی همولیتیک، پیگیری شوند. آزمونهای عملکرد کبد نیز، بویژه در مدت 6 تا 12 هفته اول درمان، باید انجام گیرند. 

4ـ در طول تنظیم مقدار مصرف دارو، باید فشار خون در حالت خوابیده، نشسته و ایستاده اندازه گیری شود. در طی انفوزیون دارو، فشار خون بیمار حداقل هر 30 دقیقه، تا تثبیت وضع بیمار، اندازه گیری شود. 

5ـ رخوت و خواب آلودگی معمولاً با ادامه درمان برطرف می‌ شود. مصرف دارو به هنگام خواب این اثر را به حداقل می‌ رساند. کمی فشار خون در حالت ایستاده ممکن است کاهش مقدار مصرف دارو را ضروری سازد. تعدادی از بیماران مصرف تمام دوز روزانه را در هنگام خواب یا عصر تحمل می‌ کنند. 

6ـ به منظور تشخیص احتباس آب و سدیم، باید مقدار مصرف و دفع مایعات و وزن بیمار همه روزه اندازه گیری گردد. ادرار دفع شده در معرض هوا، به دلیل شکسته شدن متیل دوپا یا متابولیتهای آن، تیره رنگ می‌ شود. 

7ـ بعد از 3ـ2 ماه ممکن است نسبت به دارو تحمل ایجاد شود. 

8ـ علائم مسمومیت کبدی ممکن است 4 ـ 2 هفته بعد از شروع درمان بروز کنند. 

9ـ دوز مولتیپل پذیرش بیمار را کاهش می‌ دهد، اما استفاده دو بار در روز کنترل کافی فشار خون ایجاد کرده و هزینه‌ها را کم می‌ کند. 

10- تب دارویی معمولاً در 3 ماه اول درمان اتفاق می‌ افتد و معمولاً با ائوزینوفیلی یا تغییرات تست عملکرد کبد همراه می‌ باشد. 

اطلاعات دیگر: 

طبقه‌بندی فارماکولوژیک: ضد آدرنرژیک مرکزی. 

طبقه‌بندی درمانی: پایین آورنده فشار خون. 

طبقه‌بندی مصرف در بارداری: رده B 

نکات قابل توصیه به بیمار 

1ـ در صورت بروز عوارض جانبی، مانند حرکات پرشی، افزایش وزن 25/2 کیلوگرم در هفته، علائم عفونت یا تب، به پزشک اطلاع دهید. 

2ـ تا زمان ایجاد تحمل به تسکین، خواب آلودگی و سایر اثرات CNS دارو ، با مصرف آن به هنگام خواب، عوارض جانبی را به حداقل برسانید. تغییر آهسته وضعیت ، بروز کمی فشار خون در حالت ایستاده را به حداقل می‌ رساند. مصرف یخ، شکلات، یا آدامس، خشکی دهان را برطرف می‌ سازد. 

3ـ از انجام فعالیت‌های خطرناکی که احتیاج به هوشیاری ذهنی دارند، تا قطع اثرات تسکین بخش دارو، خودداری کنید. 

4ـ قبل از مصرف داروهای بدون نسخه سرماخوردگی ، با پزشک خود مشورت کنید. 

مصرف در سالمندان: بیماران سالخورده نسبت به اثرات تسکین بخش و کاهنده فشار خون حساس تر هستند. بنابراین ، کاهش مقدار مصرف در آنها ممکن است ضروری باشد. 

مصرف در کودکان: بی ضرری و اثربخشی مصرف دارو در کودکان ثابت نشده است. 

مصرف شیردهی: متیل دوپا در شیر ترشح می‌ شود. بنا به توصیه آکادمی کودکان آمریکا ، میتل دوپا با شیردهی سازگار است. 

مصرف در بارداری: متیل دوپا داروی انتخابی پایین آورنده فشار خون است که در دوران بارداری استفاده می‌ شود. 

عوارض جانبی 

اعصاب مرکزی: رخوت، سردرد، ضعف، سرگیجه، کاهش توانایی ذهنی، حرکات غیرارادی کره آتتوئید ـ اختلالات پسیکوتیک، افسردگی، کابوسهای شبانه، گیجی، پارستزی، پارکینسونیسم. 

قلبی ـ ‌عروقی: برادیکاردی، کمی فشار خون در حالت ایستاده، آنژین تشدید شده، میوکاردیت، ادم. 

چشم، گوش، حلق ، بینی : احتقان بینی. 

دستگاه گوارش: اسهال ، پانکراتیت، یبوست، خشکی دهان، تهوع، استفراغ. 

خون: کم خونی همولیتیک، ترومبوسیتوپنی، لکوپنی، دپرسیون مغز استخوان. 

کبد: نکروز کبدی، هپاتیت. 

ادراری- تناسلی : آمنوره، کاهش توانایی جنسی. 

عضلانی - اسکلتی: آرترالژی. 

پوست: راش. 

سایر عوارض: ژنیکوماستی، ترشح غیرعادی شیر، تب دارویی، کاهش میل جنسی. 

مسمومیت و درمان 

تظاهرات بالینی: رخوت، کمی فشار خون، اختلال هدایت دهلیزی- بطنی، اغما. 

درمان: از ذغال فعال می‌ توان برای کاهش جذب دارو استفاده کرد. اقدامات بعدی شامل درمان علامتی و حمایتی می‌ شود. در موارد شدید، همودیالیز ممکن است مؤثر باشد. 

اشکال دارویی:  

Tablet: 250mg 

اطلاعات دیگر: 

طبقه‌بندی فارماکولوژیک: ضد آدرنرژیک مرکزی. 

طبقه‌بندی درمانی: پایین آورنده فشار خون. 

طبقه‌بندی مصرف در بارداری: رده B 

نکات قابل توصیه به بیمار 

1ـ در صورت بروز عوارض جانبی، مانند حرکات پرشی، افزایش وزن 25/2 کیلوگرم در هفته، علائم عفونت یا تب، به پزشک اطلاع دهید. 

2ـ تا زمان ایجاد تحمل به تسکین، خواب آلودگی و سایر اثرات CNS دارو ، با مصرف آن به هنگام خواب، عوارض جانبی را به حداقل برسانید. تغییر آهسته وضعیت ، بروز کمی فشار خون در حالت ایستاده را به حداقل می‌ رساند. مصرف یخ، شکلات، یا آدامس، خشکی دهان را برطرف می‌ سازد. 

3ـ از انجام فعالیت‌های خطرناکی که احتیاج به هوشیاری ذهنی دارند، تا قطع اثرات تسکین بخش دارو، خودداری کنید. 

4ـ قبل از مصرف داروهای بدون نسخه سرماخوردگی ، با پزشک خود مشورت کنید. 

مصرف در سالمندان: بیماران سالخورده نسبت به اثرات تسکین بخش و کاهنده فشار خون حساس تر هستند. بنابراین ، کاهش مقدار مصرف در آنها ممکن است ضروری باشد. 

مصرف در کودکان: بی ضرری و اثربخشی مصرف دارو در کودکان ثابت نشده است. 

مصرف شیردهی: متیل دوپا در شیر ترشح می‌ شود. بنا به توصیه آکادمی کودکان آمریکا ، میتل دوپا با شیردهی سازگار است. 

مصرف در بارداری: متیل دوپا داروی انتخابی پایین آورنده فشار خون است که در دوران بارداری استفاده می‌ شود. 

عوارض جانبی 

اعصاب مرکزی: رخوت، سردرد، ضعف، سرگیجه، کاهش توانایی ذهنی، حرکات غیرارادی کره آتتوئید ـ اختلالات پسیکوتیک، افسردگی، کابوسهای شبانه، گیجی، پارستزی، پارکینسونیسم. 

قلبی ـ ‌عروقی: برادیکاردی، کمی فشار خون در حالت ایستاده، آنژین تشدید شده، میوکاردیت، ادم. 

چشم، گوش، حلق ، بینی : احتقان بینی. 

دستگاه گوارش: اسهال ، پانکراتیت، یبوست، خشکی دهان، تهوع، استفراغ. 

خون: کم خونی همولیتیک، ترومبوسیتوپنی، لکوپنی، دپرسیون مغز استخوان. 

کبد: نکروز کبدی، هپاتیت. 

ادراری- تناسلی : آمنوره، کاهش توانایی جنسی. 

عضلانی - اسکلتی: آرترالژی. 

پوست: راش. 

سایر عوارض: ژنیکوماستی، ترشح غیرعادی شیر، تب دارویی، کاهش میل جنسی. 

مسمومیت و درمان 

تظاهرات بالینی: رخوت، کمی فشار خون، اختلال هدایت دهلیزی- بطنی، اغما. 

درمان: از ذغال فعال می‌ توان برای کاهش جذب دارو استفاده کرد. اقدامات بعدی شامل درمان علامتی و حمایتی می‌ شود. در موارد شدید، همودیالیز ممکن است مؤثر باشد. 

منبع :https://www.porseshkadeh.com/Question/105367

#دکتر محمد عبدالهی#دکتر _محمدرضا _زرین‌ دست،#دکتر _شاپور _زارعی #دکتر احمدرضا دهپور #دکتر رضا ملک‌زاده 

‎انالاپریل متعلق به دسته داروهای کنترل کننده فشار خون است که با دفع بعضی املاح و مایعات از طریق ادرار فشار خون را در رگ ها کاهش می دهد و بار قلب و کلیه را سبک می کند.

‎ممکن است این دارو جهت کاهش فشار خون بالا ، درمان نارسایی قلبی تجویز شود.

ACEI (مهار کننده ی آنزیم آنژیوتانسین ) مانند انالاپریل با مهار ساخت آنژیوتانسین 2، باعث گشاد شدن عروق و همچنین کاهش بازگشت مقدار آب به خون می شود و در مجموع ‎اثرات این دارو منجر به کاهش فشار خون در بدن می شود.

‎نارسایی قلبی حالتی است که قلب نمی تواند به اندازه طبیعی کار کند .به همین دلیل اختلالاتی در جریان خون ایجاد می شود . انالاپریل به کاهش عوارض ناشی از کاهش کار قلب کمک می کند. این دارو با اثر محافظتی خود بر روی قلب ، روند پیشرفت نارسایی قلبی را کند می کند. این اثر محافظتی همچنین خطر مشکلات قلب و عروق را در افراد در معرض خطر کاهش می دهد.

‎این دارو ممکن است به تنهایی یا همراه با داروهای دیگر جهت بهبود شرایط شما تجویز شود.

‎انالاپریل در ترکیب با داروهای دیگر نیز تولید می شود . بطور مثال قرص با نام تجاری innozide ترکیبی از انالاپریل و هیدروکلروتیازید می باشد . این داروهای ترکیبی با کاهش تعداد قرص مصرفی در روز ،موجب تسهیل دارو درمانی برای بیمار می شوند.

‎پیش از مصرف انالاپریل 

- در صورت بارداری، ‎اقدام به بارداری یا شیردهی به پزشک خود اطلاع دهید.

- در صورت سابقه ی مشکل کلیوی ، کبدی،چربی خون و کلسترول بالا، مشکلات مربوط به عضلات قلب و یا بیماری های قلبی مادرزادی به پزشک خود اطلاع دهید .

- در صورتی که بدن شما در وضیعت کم آبی قرار گرفته است(اسهال یا بیماری اخیر)به پزشک خود بگویید.

- در صورتی که مبتلا به بیماری لوپوس می باشید به پزشک خود اطلاع دهید .

- در صورت سابقه ورم صورت ، زبان یا گلو(آنژیوادم) به پزشک خود اطلاع دهید .

‎- در صورتی که تحت حساسیت زدایی نسبت به گزیدگی زنبور قرار گرفته اید، به پزشک خود اطلاع دهید.

‎- در صورتی که تحت دیالیز قرار می گیرید، به پزشک خود اطلاع دهید.

_از آنجا که این دارو می تواند در عملکرد داروهای دیگر در بدن اختلال ایجادکند لازم است پیش از شروع مصرف لیستی از کلیه ی داروهای مصرفی خوددر اختیار پزشک یا داروسازتان قرار دهید. ‎

‎-در صورت سابقه ی حساسیت دارویی (خصوصاًسایر داروهای ‌‌ACEI مانند لیزینوپریل، کاپتوپریل، لوزارتان، والسارتان و...)به پزشک خود اطلاع دهید.

نحوه مصرف انالاپریل

‎- دارو را دقیقاً طبق دستور پزشک مصرف کنید. مقدار مصرف دارو با توجه به شرایط شما توسط پزشک محاسبه می شود.

‎- در صورتی که این دارو جهت کاهش فشارخون تجویز شود معمولاً ممکن است به صورت یک مرتبه در روز برای شما تجویز شود.

- در صورتی که جهت درمان نارسایی قلبی تجویز شده باشد ممکن است بصورت دو مرتبه در روز تجویز شود (صبح و عصر). در این شرایط ممکن است پزشک شما درمان را با مقدار داروی کم شروع کند و پس از عادت کردن بدن،مقدار داروی شمارا افزایش دهد تا احتمال بروز عوارض ناشی از دارو کمتر شود.

‎- بهتر است اولین مصرف دارو را شب پیش از خواب مصرف نمایید زیرا امکان سرگیجه در اولین نوبت مصرف وجود دارد.

‎پس از اولین نوبت، دارو را در هر زمان در روز که راحت تر هستید می توانید مصرف کنید. اکثرا مصرف این دارو صبح ها بهتر است و احتمال فراموش کردن آن کمتر است. در صورت تجویز بیش از یک قرص در روز قرص ها را با فاصله مناسب و یک اندازه (هر 12 ساعت یا هر 8 ساعت) طبق دستور پزشک مصرف نمایید.

-این دارو با غذا تداخل خاصی ندارد و می توان آن را قبل یا بعد از غذا مصرف کرد.

_در صورت فراموشی یک نوبت دارو بلافاصله آن را مصرف نمایید اما از دوبرابر کردن مقدار دارو در یک نوبت جداً خودداری نمایید.‎

‎توصیه های دارویی انالاپریل

‎- معمولا درمان با این دارو طولانی مدت می باشد، لذا در مدت درمان، تحت نظر پزشک خود باشید و معاینات و آزمایشات دوره ای را بطور منظم انجام دهید تا روند درمانی شما بررسی شود.

‎- به توصیه های پزشک خود درباره ی رعایت رژیم غذایی سالم و کم نمک، ترک سیگار و الکل و داشتن فعالیت بدنی مناسب، عمل نمایید.

_ جهت کنترل فشار خون و اثر مناسب تر این دارو، بسیار مهم است که در مدت درمان از یک رژیم غذایی و سبک زندگی مناسب که توسط پزشک به شما توصیه می شود پیروی کنید.

_از مصرف نمک های حاوی پتاسیم در مدت درمان با این دارو خودداری نمایید.

-پیش از دریافت هرگونه داروی جدید (خصوصاً داروهای ضد درد و داروهای سوهاضمه)حتماً پزشک یا داروساز خود را از مصرف این دارو مطلع نمایید.‎

- مصرف الکل همراه با این دارو می تواند عوارضی در پی داشته باشد لذا در صورت مصرف اخیر الکل یا فرآورده های الکلی حتما به پزشک خود اطلاع دهید.‎

‎- در صورتی که مبتلا به دیابت می باشید، انالاپریل می تواند موجب افزایش اثر دارو های ضد دیابت گردد لذا افراد دیابتی باید نسبت به علائم افت قند خون بیشتر هشیار باشند

‎- در صورتی که قصد عمل جراحی یا درمان دندانپزشکی را دارید به پزشک خود اطلاع دهید. زیرا برخی دارو های بیهوشی یا بی حسی ممکن است موجب افت فشارخون شما شوند.

‎عوارض شایع انالاپریل 

‎- احساس سبکی سر و سرگیجه هنگام تغییر وضعیت در زمان مصرف این دارو بسیار شایع می باشد. برای جلوگیری از آن به آرامی از حالت درازکش به نشسته تغییر وضعیت دهید و پس از چند دقیقه به آرامی بلند شوید. همچنین هنگام بالا و پایین رفتن از پله ها احتیاط کنید و تا زمانی که اثر دارو باقی است از رانندگی و کارهایی که نیاز به احتیاط و تمرکز دارند، خودداری کنید.

‎- سرفه‌های خشک ممکن است در اثر مصرف این دارو ایجاد شود. در صورت بروز و ادامه دار شدن سرفه ها با پزشک خود صحبت کنید تا داروی جایگزین مناسب برای شما تجویز شود.

‎- احساس تهوع، سوءهاضمه، دل درد و اسهال نیز از عوارض گوارشی این دارو می باشد که با مصرف غذاهای سبک و پرهیز از غذاهای چرب و پر ادویه و مصرف مایعات به مقدار کافی می توان آن ها را کاهش داد.

‎- در صورت بروز علائمی مانند خارش و قرمزی پوست،تنگی نفس، احساس طعم بد دهان یا مشکل دهان و از حال رفتن ، با پزشک خود صحبت کنید.

‎-در صورت بروز علائم حساسیت دارویی در نفس کشیدن، ورم صورت، دهان، زبان یا گلو فوراً به پزشک خود مراجعه کنید.

‎- درصورت زردی پوست یا چشم که نشانه ی آسیب کبدی می باشد و لکه های قرمز و شدید پوستی به پزشک مراجعه کنید.

دارو را بدون تجویز پزشک استفاده نکنید و حتما بروشور داخل جعبه داخل قرص را به دقت مطالعه فرمایید.

منبع:http://www.darooyab.ir/G-1658/Enalapril

 

#دکتر محمد عبدالهی#دکتر _محمدرضا _زرین‌ دست،#دکتر _شاپور _زارعی #دکتر احمدرضا دهپور #دکتر رضا ملک‌زاده 

آتروپین در درمان اسپاسم پیلور و اسپاسم مجرای گوارشی استفاده می‌شود. آتروپین، به راحتی از طریق دستگاه گوارش جذب می‌شود و در کبد تبدیل به آنزیم می‌شود.

آتروپین Atropine

موارد استفاده آتروپین

آتروپین در درمان اسپاسم پیلور و اسپاسم مجرای گوارشی استفاده می‌شود. همچنین همراه با مرفین برای درمان اختلال‌های اسپاسمی مجاری صفراوی، قولنج کلیه، درمان قاعدگی دردناک و شب ادراری به کار می‌رود. از این دارو برای کاهش گرفتگی عضلات روده به هنگام عکسبرداری، کاهش ترشحات بزاق و ترشحات دستگاه تنفسی پیش از بیهوشی استفاده می‌شود. آتروپین برای جلوگیری از برادیکاردی و ایست سینوسی و کمی فشار خون ناشی از سوکسینیل کولین کاربرد دارد و همچنین به عنوان پادزهر برای درمان مسمومیت با مهار کننده‌های کولین استراز مانند سموم ارگانو فسفر کاربرد دارد. این دارو به همراه نئو ستیگمین یا پیرید ستیگمین در رفع آثار مسدود کننده‌های عصبی-عضلانی و درمان بیماری پارکینسون مصرف می‌شود.

مکانیسم اثر آتروپین

این دارو اثر داروی استیل کولین را بر گیرنده‌های موسکارینی مهار می‌کند و بنابراین می‌تواند روی عضلات صاف، گیرنده‌های پس عقده‌ای میوکارد، گره سینوسی، دهلیزی و دهلیزی-بطنی، غدد مترشحه برون ریز، حرکت دستگاه گوارش و تنوس میزنای و مثانه اثر بگذارد. به دلیل وجود همین اثر در مغز، برای درمان سرگیجه و پارکینسون نیز تجویز می‌شود. در مجموع، مقادیر کم این دارو، باعث ترشحات بزاق، تعریق و غدد برون‌ریز می‌شود. اما تجمع آن باعث گشاد شدن مردمک‌ها و افزایش سرعت ضربان قلب می‌شود.

فارماکوکینتیک

آتروپین، به راحتی از طریق دستگاه گوارش جذب می‌شود و در کبد تبدیل به آنزیم می‌شود. این دارو در تمام بدن انتشار می‌یابد و به راحتی از سد خونی-مغزی عبور می‌کند. مدت زمان اثربخشی آن بسیار کوتاه است و 30 تا 50 درصد از دارو، از طریق کلیه‌ها دفع می‌شود. نیمه عمر حذف آتروپین از بدن 2/5 ساعت می‌‌باشد.

موارد منع مصرف آتروپین

این دارو در گلوکوم با زاویه بسته نباید مصرف شود.

هشدارها

1. نوزادان و کودکان به عوارض سمی آتروپین حسا‌س‌تر هستند و در صورت مصرف مقادیر بالا، ممکن است واکنش‌های متناقض در آن‌ها مشاهده شود.

2. به دلیل کاهش عمل تعریق، دمای بدن افزایش می‌یابد.

3. احتمال بروز هیجان، تحریک پذیری و نارسایی حافظه‌ای در سالمندان وجود دارد.

4. این دارو در بیماران مبتلا به آریتمی قلبی، فقدان تنوس دستگاه گوارش، احتباس ادرار، بزرگی پروستات، کولیت اولسراتیو و گلوکوم و همچنین در دوران بارداری و شیردهی باید با احتیاط مصرف شود.

عوارض جانبی آتروپین

از عوارض شایع این دارو می‌توان به یبوست، خشکی دهان، بینی، گلو و پوست، بروز مشکل در بلع، گشاد شدن مردمک‌ها، دوبینی، برادیکاری، تاکیکاردی و کاهش تعرق اشاره کرد.

تداخل دارویی

مصرف همزمان این دارو با گلوکوکورتیکویدها و هالوپریدول می‌تواند باعث افزایش فشار داخل چشم شود. در صورت مصرف همزمان آن با داروهای آنتی هیستامین وسایرداروهای ضد موسکارینی، دیسو پیرامید، فنوتیازین‌ها و داروهای ضد افسردگی سه حلقه‌ای، اثرات آنتی موسکارینی تشدید می‌شوند. همچنین مصرف همزمان آتروپین با داروهای ضد میاستنی باعث کاهش هرچه بیشتر تحرک روده می‌شود.

نکات قابل توصیه

1. پس از مصرف این دارو از رفتن به محیط‌ های گرم و انجام فعالیت بدنی شدید خودداری شود.

2. احتمال بروز اختلال دید و حساسیت به نور وجود دارد.

3. احتمال خشکی دهان، بینی یا گلو پس از مصرف این دارو وجود دارد.

4. تزریق وریدی آتروپین باید به آهستگی صورت گیرد.

مقدار مصرف آتروپین

بزرگسالان: این دارو به عنوان ضد موسکارینی، در هر 4 تا 6 ساعت به مقدار 0/4 تا 0/6 میلی گرم به صورت عضلانی، وریدی یا زیر جلدی تزریق می‌شود. اما به عنوان ضد اریتمی هر 1 تا 2 ساعت به مقدار 0/4 تا 1 میلی‌گرم یا حداکثر تا 2 میلی‌گرم، تزریق می‌شود.برای جلوگیری از ترشح بیش از حد بزاق، هر 0/5 تا 1 ساعت، مقدار 0/2 تا 0/6 میلی گرم از این دارو تزریق می‌شود.

همچنین قبل از انجام عمل‌های جراحی، مقدار 0/6 تا 1/2 میلی گرم به طور همزمان با 0/5 تا 2 میلی‌گرم نئوستیگمین به صورت وریدی تزریق می‌شود. به علاوه، در مسمومیت کورار، به عنوان پادزهر مهار کننده‌های کولین استراز، مقدار 2 تا 4 میلی‌گرم به صورت وریدی تزریق می‌شود. سپس تا زمان برطرف شدن علایم موسکارینی و یا بروز علایم مسمومیت، هر 20 تا 30 دقیقه، مقدار 2 میلی‌گرم تزریق می‌شود.

کودکان: برای کودکان، به عنوان ضد اریتمی، هر 4 تا 6 ساعت، مقدار (حداکثر 0/4 میلی‌گرم) 0/01 تا 0/03 به صورت وریدی تزریق می‌شود. برای جلو گیری از ترشح بیش از حد بزاق و ترشحات مجاری تنفسی نیز، در نوزادانی با وزن زیر 3 کیلوگرم، قبل از بیهوشی بین 0/1 تا 0/6 میلی گرم استفاده می‌شود. به عنوان پادزهر مهارکننده‌های کولین استراز ابتدا 1 میلی گرم به صورت وریدی یا عضلانی تزریق می‎شود و سپس هر 20 تا 30 دقیقه، مقدار 0/5 تا 1 میلی گرم تزریق می‌شود.

منبع:https://seemorgh.com/health/drugs/346731

#دکتر محمد عبدالهی#دکتر _محمدرضا _زرین‌ دست،#دکتر _شاپور _زارعی #دکتر احمدرضا دهپور #دکتر رضا ملک‌زاده 

موارد و مقدار مصرف 

الف) درمان آنافیلاکسی شدید یا آسم: 

بزرگسالان: مقدار 5/0-1/0 میلی گرم (محلول 1 در 1000) تزریق زیرجلدی یا عضلانی می‌ شود. در صورت لزوم، این مقدار به فواصل 15-10 دقیقه تکرار می‌ شود. روش دیگر، تزریق وریدی 25/0-1/0 میلی گرم (5/2-1 میلی لیتر از محلول 1 در 10000 ) به آهستگی و طی 10-5 دقیقه است، که در صورت لزوم هر 15-5 دقیقه تکرار شده یا به صورت mcg/min 4-1 ادامه می‌یابد. 

کودکان: مقدار mg/kg 01/0 و یا mg/m 23/0 محلول 1 در 1000 تا حداکثر mg 5/0 تزریق زیرجلدی می‌شود. در صورت لزوم، این مقدار به فواصل 20 دقیقه تا چهار ساعت تکرار می‌گردد. روش دیگر، تزریق وریدی 1/0 میلی‌گرم (10 میلی‌لیتر از محلول رقیق شده 1 در 100000) ‌به آهستگی و طی 10-5 دقیقه است، که پس از آن مقدار mcg/Kg 5/1-1/0 در دقیقه انفوزیون وریدی می‌شود. 

ب) گشاد کردن نایژه: 

بزرگسالان: ابتدا مقدار 5/0-2/0 میلی‌گرم تزریق زیرجلدی می‌شود که این مقدار هر 12 دقیقه تا چهار ساعت، برحسب نیاز بیمار، تکرار می‌شود. در صورت نیاز، مقدار دارو در هر بار مصرف تا حداکثر یک میلی‌گرم می‌تواند افزایش یابد. 

کودکان: مقدار mg/Kg 01/0 تا حداکثر 5/0 میلی‌گرم برای هر نوبت، تزریق زیرجلدی می‌شود، که این مقدار، برحسب نیاز، هر 15 دقیقه برای دو نوبت و سپس هر چهار ساعت تکرار می‌گردد. 

پ) احیای ریتم قلب در ایست قلبی: 

بزرگسالان: ابتدا، مقدار 1-5/0 میلی‌گرم (از 1-1/0 میلی‌گرم یعنی 10-1 میلی‌لیتر از محلول 1 در 10000) ‌به صورت سرشار (bolus ) ‌تزریق وریدی می‌شود. این مقدار، در صورت نیاز، هر 5-3 دقیقه تکرار می‌شود. در روش دیگر، پس از مقدار مصرف اولیه، 3/0 میلی‌گرم تزریق زیرجلدی یا mcg/min 4-1 انفوزیون وریدی می‌شود. در روش دیگر، می‌توان یک میلی‌گرم از دارو (10 میلی‌لیتر از محلول 1 در 10000) را از طریق داخل تراشه‌ای یا 1-1/0 میلی‌گرم (10-1 میلی‌لیتر از محلول 1 در 10000) داخل قلبی تجویز کرد. 

کودکان: ابتدا، mg/Kg 01/0 (ml/Kg 1/0 از محلول 1 در 10000) به صورت سرشار تزریق وریدی شده یا از راه داخل تراشه‌ای تجویز می‌شود. در صورت نیاز، این مقدار مصرف هر پنج دقیقه تکرار می‌شود. در روش دیگر، ابتدا mcg/Kg 1 در دقیقه تجویز می‌شود که در موارد مهلک می‌تواند تا حداکثر mcg/Kg 1 در دقیقه افزایش یابد. روش دیگر، تجویز mg/Kg 01/0-005/0 (mg/Kg 1/0-05/0 از محلول 1 در10000 ) از طریق داخل قلبی است. 

شیرخواران: ابتدا، mg/Kg 03/0- 01/0 ‌از محلول 1 در 10000) از راه تزریق وریدی سرشار یا داخل تراشه‌ای تجویز می‌شود. در صورت نیاز، این مقدار مصرف هر پنج دقیقه تکرار می‌شود. 

ت) بندآورنده خونریزی (موضعی) : 

بزرگسالان: از محلول 1 در 50000 تا 1 در 1000 اپی‌نفرین، به صورت موضعی مصرف می‌شود. 

ث) طولانی کردن اثر بیحس کننده‌های موضعی. 

بزرگسالان و کودکان: محلول یک در 500000 تا یک در 50 هزار اپی‌نفرین با داروهای بیحس‌کننده موضعی مخلوط می‌شود. 

مکانیسم اثر 

اپی‌نفرین به طور مستقیم بر روی گیرنده‌های آلفا و بتا- آدرنرژیک در سیستم اعصاب سمپاتیک اثر می‌کند. اثر عمده درمانی این دارو عبارتند از شل کردن عضلات صاف نایژه‌ای، تحریک قلب و گشاد کردن عروق عضلات اسکلتی. 

اثر گشادکننده نایژه: اپی‌نفرین با تحریک گیرنده‌های 1 آدرنرژیک موجب شل شدن عضلات صاف نایژه‌ای می‌شود. اپی‌نفرین با تحریک گیرنده‌های آلفا- آدرنرژیک سبب تنگ شدن شریانچه‌های نایژه‌ای شده و به از بین رفتن اسپاسم نایژه‌ای ، احتقان و ادم منجر می‌شود و ظرفیت حیاتی و حجم باقیمانده ریه را افزایش می‌دهد. همچنین، این دارو با مهار آزادسازی هیستامین، ممکن است سبب از بین رفتن انقباض نایژه‌‌ای و ادم شود. 

اثر تنگ کننده عروق و اثر قلبی- عروقی: اپی‌نفرین به‌عنوان یک محرک قلبی با اثر بر روی گیرنده‌های 1 در قلب موجب اثرات اینوتروپیک و کرونوتروپیک مثبت می‌شود و به افزایش برون‌ده قلبی ، ‌افزایش مصرف اکسیژن میوکارد، نیروی انقباضی، و کاهش کفایت قلبی منجر می‌شود. گشادی عروق ناشی از اثرات این دارو بر روی گیرنده‌های 1 و تنگ شدن عروق ناشی از اثر این دارو بر روی گیرنده‌های آلفا- آدرنرژیک است. 

داروی کمکی در بیحسی موضعی: اپی‌نفرین بر روی گیرنده‌های آلفا در پوست، غشاهای مخاطی، احشا اثر می‌کند. این دارو موجب تنگ شدن عروق و در نتیجه کاهش جذب بیحس کننده‌های موضعی می‌شود. این اثر طول مدت اثر داروهای بیحس کننده موضعی را طولانی کرده و خطر مسمومیت ناشی از بیهوشی را کاهش می‌دهد. 

بندآورنده خونریزی (موضعی): اپی‌نفرین با اثر بر روی گیرنده‌های آلفا- آدرنرژیک در پوست، غشاهای مخاطی و احشا، سبب تنگ شدن عروق شده و از خونریزی عروق کوچک جلوگیری می‌کند. 

تداخل دارویی: 

اثر بر آزمایشهای تشخیصی 

اپی‌نفرین ممکن است غلظت گلوکز خون و اسید لاکتیک سرم را تغییر دهد (هر دو ممکن است افزایش یابند)، غلظت ازت اوره خون (BUN) را افزایش داده و با آزمونهای ادراری برای تعیین کاتکول آمین تداخل کند. 

مکانیسم اثر: 

فارماکوکینتیک 

جذب: بعد از تزریق عضلانی یا زیرجلدی به خوبی جذب می‌شود. شروع اثر این دارو سریع و طول مدت اثر آن کوتاه است. اثر گشادکننده نایژه طی 10-5 دقیقه و حداکثر اثر آن طی 30 دقیقه بعد از تزریق زیرجلدی حاصل می‌شود. با مصرف موضعی، ‌دارو معمولاً طی پنج دقیقه موجب تنگ شدن عروق (موضعی ) می‌شود و به مدت 1 تا 4 ساعت ادامه می‌یابد. 

پخش: اپی‌نفرین به طور گسترده در سرتاسر بدن انتشار می‌یابد. 

متابولیسم: اپی‌نفرین در انتهای اعصاب سمپاتیک، کبد و سایر بافتها به متابولیتهای غیرفعال تبدیل می‌شود. 

دفع: عمدتاً به صورت متابولیتها و کونژوگه از طریق ادرار دفع می‌شود. 

موارد منع مصرف و احتیاط: 

تداخل دارویی 

مصرف همزمان با بتابلوکرها (نادولول، پروپرانولول، تیمولول) باعث افزایش فشار خون و سپس برادیکاردی می‌شود. بهتر است مصرف این داروها سه روز قبل از تجویز اپی‌نفرین قطع شود. 

مصرف همزمان دوکساپرام و متیل فنیدات اثرات محرک مغزی و افزاینده فشار ناشی از دارو را افزایش می‌دهد. 

مصرف همزمان دارو با لوودوپا شانس آریتمی‌های قلبی را افزایش می‌دهد. 

مصرف همزمان با مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز، ریسک بحرانهای فشار خون را افزایش می‌دهد. 

مصرف همزمان با سایر مقلدهای سمپاتیک ممکن است موجب اثرات اضافی و مسمومیت شود. 

داروهای مسدودکننده گیرنده بتا - آدرنرژیک، اثرات قلبی و گشادکننده نایژه اپی‌نفرین را خنثی می‌کنند. 

داروهای مهارکننده آلفا- آدرنرژیک زیادی فشار خون و تنگی عروق ناشی از اپی‌نفرین را خنثی می‌سازد. 

مصرف همزمان با بیحس‌کننده‌های عمومی (بخصوص هالوتان) و گلیکوزیدهای دیژیتال ممکن است میوکارد را نسبت به اثرات اپی‌نفرین حساس سازد و به آریتمی منجر شود. 

مصرف همزمان با داروهای ضدافسردگی سه‌حلقه‌ای، ضد هیستامین، و هورمونهای تیروئید ممکن است عوارض جانبی قلبی اپی‌نفرین را تشدید کند. 

مصرف همزمان با داروهای اکسی توکسیک یا آلکالوئیدهای ارگوت ممکن است موجب زیادی شدید فشار خون شود. 

از آنجایی که فنوتیازینها ممکن است اثرات تنگ کننده عروق اپی‌نفرین را خنثی سازند، اپی‌نفرین نباید در درمان کلاپس گردش خون یا کمی فشار خون ناشی از فنوتیازینها مصرف شود، زیرا احتمال کاهش بیشتر فشار خون وجود خواهد داشت. 

مصرف همزمان با گوانتیدین ممکن است اثرات کاهنده فشار خون این دارو را کاهش داده و اثرات اپی‌نفرین را تشدید کند. 

مصرف همزمان با داروهای پایین آورنده قند خون ممکن است اثرات آنها را کاهش دهد. تنظیم مقدار مصرف این داروها ممکن است ضروری باشد. 

اطلاعات دیگر: 

طبقه‌بندی فارماکولوژیک: آدرنرژیک. 

طبقه‌بندی درمانی: گشادکننده نایژه، تنگ کننده عروق، محرک قلبی، داروی کمکی در بیحسی موضعی، بندآورنده خونریزی (موضعی). 

طبقه‌بندی مصرف در بارداری: رده C 

ملاحظات اختصاصی 

علاوه بر ملاحظات مربوط به تمامی آدرنرژیکها، رعایت موارد زیر توصیه می‌شود: 

1- بعد از تزریق زیرجلدی یا عضلانی اپی‌نفرین، ماساژ محل تزریق ممکن است جذب دارو را تسریع کند. 

2- اپی‌نفرین توسط مواد اکسیدکننده، مواد قلیایی (از جمله بیکربنات سدیم)، هالوژنها، پرمنگناتها، کروماتها، نیتراتها، و املاح فلزاتی که به سهولت احیا می‌شوند، مانند آهن، مس و روی تخریب می‌شود. 

3- با مصرف سرنگ توبرکولین می‌توان از دقت میزان مصرف دارو اطمینان حاصل کرد. 

4- برای جلوگیری از اشتباهات خطرناک، باید نوع محلول، غلظت، مقدار مصرف و راه مصرف اپی‌نفرین قبل از تزریق بررسی گردد. از مخلوط کردن محلول با مواد قلیایی خودداری شود. 

5- پیش از کشیدن سوسپانسیون اپی‌نفرین به سرنگ، باید ویال یا آمپول آن را تکان داد تا ذرات آن به صورت یکنواخت درآید. از مصرف فرآورده‌هایی که تغییر رنگ داده و یا حاوی رسوبات هستند، خودداری شود. 

6- تکرار تزریق این دارو ممکن است موجب نکروز بافت به دلیل تنگ شدن عروق شود. محل تزریق را باید تغییر داده و محل تزریق از نظر بروز علائم رنگ باختگی پوست مورد توجه قرار گیرد. 

7- از تزریق اپی‌نفرین در داخل عضلات سرینی باید خودداری کرد. تنگی عروق ناشی از مصرف اپی‌نفرین زمینه را برای کلستریدیوم پرفرنژنس بی‌هوازی فراهم می‌کند. 

8- وضعیت فشار خون، نبض، تنفس، و میزان دفع ادرار بیمار باید پیگیری شود و بیمار به دقت تحت مراقبت قرار گیرد. اپی‌نفرین ممکن است موجب زیاد شدن فشار نبض شود. در صورت بروز آریتمی، مصرف اپی‌نفرین باید فوراً قطع شود. میزان مصرف مایعات و دفع آنها در بیمار باید مورد ملاحظه قرار گیرد. 

9- بیمارانی که اپی‌نفرین را به صورت تزریق وریدی دریافت می‌کنند، باید زیر دستگاه مانیتور باشند، و وسایل احیاکننده در دسترس باشد. 

10- به هنگام تزریق وریدی اپی‌نفرین، فشار خون بیمار طی پنج دقیقه اول به طور مکرر، و سپس هر 5-3 دقیقه، تا تثبیت وضع بیمار، اندازه‌گیری شود. 

11- تزریق داخل قلبی دارو به ماساژ خارجی قلب نیاز دارد تا دارو به داخل گردش خون کرونر وارد شود. 

12- اثرات خشک کننده ترشحات نایژه‌ای ممکن است بیرون راندن توده خلط سینه را مشکل سازد. برنامة تمیزسازی ناژه‌ها از جمله ورزشهای تنفسی، تخلیه وضیعتی و هیدراسیون کافی، ممکن است ضروری باشد. 

13- اپی‌نفرین ممکن است غلظت خونی گلوکز را افزایش دهد. بیماران دیابتی از نظر کاهش کنترل دیابت باید مورد مراقبت قرار گیرند. 

14- مقدار، قوام و رنگ خلط بیمار بررسی گردد. 

روش تجویز: حتما از طریق رگهای مرکزی تجویز شود. انفوزیون وریدی دارو نیاز به پمپ دارد. محلولهای تزریقی اپی‌نفرین می‌توانند به صورت زیرجلدی، عضلانی، وریدی و داخل استخوان تزریق شود. تجویز عضلانی دارو به داخل عضلات سرینی توصیه نمی‌شود. 

برای تجویز داخل تراشه، دارو را در نرمال سالین یا آب مقطر حل کنید. با آب مقطر جذب دارو بیشتر است ولی باعث عوارض بیشتری روی PaO2 می‌شود. 

در موارد نشت بافتی دارو از فنتولامین به‌عنوان آنتی دوت استفاده کنید. mg 5 دارو را با 9 میلی‌لیتر نرمال سالین مخلوط کرده و به محل ضایعه تزریق کنید. سریع عارضه برطرف می‌شود. در صورت ادامه یافتن مجدداً می‌توان فنتولامین را تجویز کرد. 

نکات قابل توصیه به بیمار 

1- در صورت کاهش اثر دارو ، به پزشک اطلاع دهید. 

2- مصرف مداوم و طولانی اپی‌نفرین می‌تواند موجب بروز تحمل نسبت به اثرات دارو شود. ادامه مصرف دارو با وجود بروز تحمل نسبت به آن می‌تواند مخاطره‌آمیز باشد. قطع مصرف دارو به مدت 12 ساعت تا چند روز ممکن است پاسخ‌گویی بیمار به دارو را بازگرداند. 

مصرف در سالمندان: بیماران سالخورده ممکن است نسبت به اثرات اپی‌نفرین حساس تر باشند. برای این افراد مقادیر مصرف کمتر توصیه می‌شود. 

مصرف در شیردهی: اپی‌نفرین در شیر ترشح می‌شود. در دوران مصرف این دارو شیردهی توصیه نمی‌شود. 

مصرف در بارداری: دارو زایمان خودبخودی یا القایی ناشی از اکسی توسین را مهار می‌کند. با دوزهایی که برای کاهش انقباضات رحمی به کار می‌رود ، دارو باعث آتونی طولانی مدت رحم و خونریزی می‌شود. تنها در صورت لازم حین بارداری استفاده شود. 

عوارض جانبی 

اعصاب مرکزی: ترس، اضطراب، تهییج، بی‌قراری، سردرد، لرزش، سرگیجه، منگی، عصبانیت، بی‌خوابی، تحریک‌پذیری، ضعف، آشفتگی پسیکوموتور، عدم درک زمان و مکان، اختلال در حافظه، هراس، توهمات، تمایلات خودکشی، خونریزی و سکته مغزی. 

قلبی- عروقی: تغییرات الکتروکاردیوگرام (EKG) (کاهش ارتفاع موج T)، اختلال در ریتم و ضربان قلب (طپش قلب ، تاکیکاردی)، آنژین صدری، آریتمی، سنکوپ، زیادی فشار خون، فیبریلاسیون بطنی، شوک. 

دستگاه گوارش: تهوع، ‌استفراغ. 

سایر عوارض: تعریق، رنگ پریدگی، اشکال در تنفس، احتقان واجهشی بینی، ضعف تنفسی، آپنه، درماتیت تماسی، نشت دارو از رگ به بافتهای اطراف می‌تواند موجب نکروز موضعی و خونریزی در محل تزریق شود. 

متابولیک: افزایش قند خون. 

توجه: در صورت بروز حساسیت مفرط، باید مصرف دارو قطع شود. 

مسمومیت و درمان 

تظاهرات بالینی: افزایش ناگهانی فشارخون سیستولیک و دیاستولیک ، بالارفتن فشار وریدی، ‌اضطراب شدید، ضربان نامنظم قلب، تهوع یا استفراغ شدید، دیسترس تنفسی، بزرگ شدن غیرمعمول مردمک چشم، رنگ پریدگی و سردی غیرمعمول پوست، ادم ریوی، نارسایی کلیوی و اسیدوز متابولیک. 

درمان: به دلیل غیرفعال شدن سریع اپی‌نفرین در بدن، درمان حمایتی و علامتی است. علائم حیاتی بدن باید به دقت پیگیری گردد. تری متافان یا فنتول آمین برای درمان کمی فشار خون، و یک داروی مهارکننده بتا آدرنرژیک (مانند پروپرانولول) ‌برای درمان آریتمی ممکن است لازم باشند. 

اشکال دارویی: 

Injection: 0.1mg/ml, 10ml (As Hydrochloride) 

Injection: 1 mg/ml, 2ml (As Acid Tartrate ) or (As Hydrochloride), Disposable Injector 

Injection: 1 mg/ml (As Acid Tartrate) or (As Hydrochloride) 

اطلاعات دیگر: 

طبقه‌بندی فارماکولوژیک: آدرنرژیک. 

طبقه‌بندی درمانی: گشادکننده نایژه، تنگ کننده عروق، محرک قلبی، داروی کمکی در بیحسی موضعی، بندآورنده خونریزی (موضعی). 

طبقه‌بندی مصرف در بارداری: رده C 

ملاحظات اختصاصی 

علاوه بر ملاحظات مربوط به تمامی آدرنرژیکها، رعایت موارد زیر توصیه می‌شود: 

1- بعد از تزریق زیرجلدی یا عضلانی اپی‌نفرین، ماساژ محل تزریق ممکن است جذب دارو را تسریع کند. 

2- اپی‌نفرین توسط مواد اکسیدکننده، مواد قلیایی (از جمله بیکربنات سدیم)، هالوژنها، پرمنگناتها، کروماتها، نیتراتها، و املاح فلزاتی که به سهولت احیا می‌شوند، مانند آهن، مس و روی تخریب می‌شود. 

3- با مصرف سرنگ توبرکولین می‌توان از دقت میزان مصرف دارو اطمینان حاصل کرد. 

4- برای جلوگیری از اشتباهات خطرناک، باید نوع محلول، غلظت، مقدار مصرف و راه مصرف اپی‌نفرین قبل از تزریق بررسی گردد. از مخلوط کردن محلول با مواد قلیایی خودداری شود. 

5- پیش از کشیدن سوسپانسیون اپی‌نفرین به سرنگ، باید ویال یا آمپول آن را تکان داد تا ذرات آن به صورت یکنواخت درآید. از مصرف فرآورده‌هایی که تغییر رنگ داده و یا حاوی رسوبات هستند، خودداری شود. 

6- تکرار تزریق این دارو ممکن است موجب نکروز بافت به دلیل تنگ شدن عروق شود. محل تزریق را باید تغییر داده و محل تزریق از نظر بروز علائم رنگ باختگی پوست مورد توجه قرار گیرد. 

7- از تزریق اپی‌نفرین در داخل عضلات سرینی باید خودداری کرد. تنگی عروق ناشی از مصرف اپی‌نفرین زمینه را برای کلستریدیوم پرفرنژنس بی‌هوازی فراهم می‌کند. 

8- وضعیت فشار خون، نبض، تنفس، و میزان دفع ادرار بیمار باید پیگیری شود و بیمار به دقت تحت مراقبت قرار گیرد. اپی‌نفرین ممکن است موجب زیاد شدن فشار نبض شود. در صورت بروز آریتمی، مصرف اپی‌نفرین باید فوراً قطع شود. میزان مصرف مایعات و دفع آنها در بیمار باید مورد ملاحظه قرار گیرد. 

9- بیمارانی که اپی‌نفرین را به صورت تزریق وریدی دریافت می‌کنند، باید زیر دستگاه مانیتور باشند، و وسایل احیاکننده در دسترس باشد. 

10- به هنگام تزریق وریدی اپی‌نفرین، فشار خون بیمار طی پنج دقیقه اول به طور مکرر، و سپس هر 5-3 دقیقه، تا تثبیت وضع بیمار، اندازه‌گیری شود. 

11- تزریق داخل قلبی دارو به ماساژ خارجی قلب نیاز دارد تا دارو به داخل گردش خون کرونر وارد شود. 

12- اثرات خشک کننده ترشحات نایژه‌ای ممکن است بیرون راندن توده خلط سینه را مشکل سازد. برنامة تمیزسازی ناژه‌ها از جمله ورزشهای تنفسی، تخلیه وضیعتی و هیدراسیون کافی، ممکن است ضروری باشد. 

13- اپی‌نفرین ممکن است غلظت خونی گلوکز را افزایش دهد. بیماران دیابتی از نظر کاهش کنترل دیابت باید مورد مراقبت قرار گیرند. 

14- مقدار، قوام و رنگ خلط بیمار بررسی گردد. 

روش تجویز: حتما از طریق رگهای مرکزی تجویز شود. انفوزیون وریدی دارو نیاز به پمپ دارد. محلولهای تزریقی اپی‌نفرین می‌توانند به صورت زیرجلدی، عضلانی، وریدی و داخل استخوان تزریق شود. تجویز عضلانی دارو به داخل عضلات سرینی توصیه نمی‌شود. 

برای تجویز داخل تراشه، دارو را در نرمال سالین یا آب مقطر حل کنید. با آب مقطر جذب دارو بیشتر است ولی باعث عوارض بیشتری روی PaO2 می‌شود. 

در موارد نشت بافتی دارو از فنتولامین به‌عنوان آنتی دوت استفاده کنید. mg 5 دارو را با 9 میلی‌لیتر نرمال سالین مخلوط کرده و به محل ضایعه تزریق کنید. سریع عارضه برطرف می‌شود. در صورت ادامه یافتن مجدداً می‌توان فنتولامین را تجویز کرد. 

نکات قابل توصیه به بیمار 

1- در صورت کاهش اثر دارو ، به پزشک اطلاع دهید. 

2- مصرف مداوم و طولانی اپی‌نفرین می‌تواند موجب بروز تحمل نسبت به اثرات دارو شود. ادامه مصرف دارو با وجود بروز تحمل نسبت به آن می‌تواند مخاطره‌آمیز باشد. قطع مصرف دارو به مدت 12 ساعت تا چند روز ممکن است پاسخ‌گویی بیمار به دارو را بازگرداند. 

مصرف در سالمندان: بیماران سالخورده ممکن است نسبت به اثرات اپی‌نفرین حساس تر باشند. برای این افراد مقادیر مصرف کمتر توصیه می‌شود. 

مصرف در شیردهی: اپی‌نفرین در شیر ترشح می‌شود. در دوران مصرف این دارو شیردهی توصیه نمی‌شود. 

مصرف در بارداری: دارو زایمان خودبخودی یا القایی ناشی از اکسی توسین را مهار می‌کند. با دوزهایی که برای کاهش انقباضات رحمی به کار می‌رود ، دارو باعث آتونی طولانی مدت رحم و خونریزی می‌شود. تنها در صورت لازم حین بارداری استفاده شود. 

عوارض جانبی 

اعصاب مرکزی: ترس، اضطراب، تهییج، بی‌قراری، سردرد، لرزش، سرگیجه، منگی، عصبانیت، بی‌خوابی، تحریک‌پذیری، ضعف، آشفتگی پسیکوموتور، عدم درک زمان و مکان، اختلال در حافظه، هراس، توهمات، تمایلات خودکشی، خونریزی و سکته مغزی. 

قلبی- عروقی: تغییرات الکتروکاردیوگرام (EKG) (کاهش ارتفاع موج T)، اختلال در ریتم و ضربان قلب (طپش قلب ، تاکیکاردی)، آنژین صدری، آریتمی، سنکوپ، زیادی فشار خون، فیبریلاسیون بطنی، شوک. 

دستگاه گوارش: تهوع، ‌استفراغ. 

سایر عوارض: تعریق، رنگ پریدگی، اشکال در تنفس، احتقان واجهشی بینی، ضعف تنفسی، آپنه، درماتیت تماسی، نشت دارو از رگ به بافتهای اطراف می‌تواند موجب نکروز موضعی و خونریزی در محل تزریق شود. 

متابولیک: افزایش قند خون. 

توجه: در صورت بروز حساسیت مفرط، باید مصرف دارو قطع شود. 

مسمومیت و درمان 

تظاهرات بالینی: افزایش ناگهانی فشارخون سیستولیک و دیاستولیک ، بالارفتن فشار وریدی، ‌اضطراب شدید، ضربان نامنظم قلب، تهوع یا استفراغ شدید، دیسترس تنفسی، بزرگ شدن غیرمعمول مردمک چشم، رنگ پریدگی و سردی غیرمعمول پوست، ادم ریوی، نارسایی کلیوی و اسیدوز متابولیک. 

درمان: به دلیل غیرفعال شدن سریع اپی‌نفرین در بدن، درمان حمایتی و علامتی است. علائم حیاتی بدن باید به دقت پیگیری گردد. تری متافان یا فنتول آمین برای درمان کمی فشار خون، و یک داروی مهارکننده بتا آدرنرژیک (مانند پروپرانولول) ‌برای درمان آریتمی ممکن است لازم باشند. 

لطفا دارو را بدون تجویز پزشک استفاده نکنید .

منبع :https://www.porseshkadeh.com/Question/105275

 

#دکتر محمد عبدالهی#دکتر _محمدرضا _زرین‌ دست،#دکتر _شاپور _زارعی #دکتر احمدرضا دهپور #دکتر رضا ملک‌زاده 

موارد و مقدار مصرف 

الف) زیادی خفیف تا شدید فشار خون: 

بزرگسالان: ابتدا، mg/day 100-50 به صورت مقدار واحد یا در مقادیر منقسم مصرف می‌شود. مقدار معمول نگهدارنده mg/day 450-100 است یا 50 تا 100 میلی گرم خوراکی روزانه از قرصهای آهسته رهش (حداکثر مقدار مصرف 400 میلی گرم در روز می‌باشد)، مقدار مصرف می‌تواند به فاصله هفتگی یا بیشتر تا مقدار مورد نیاز افزایش پیدا کند. 

ب) مداخله پیش رس در انفارکتوس حاد قلبی: 

بزرگسالان: سه مقدار پنج میلی گرمی با فاصله هر دو دقیقه تزریق وریدی، و سپس، 15 دقیقه بعد از آخرین نوبت، 50 میلی گرم هر 6 ساعت به مدت 48 ساعت از راه خوراکی مصرف می‌شود. مقدار نگهدارنده، 100 میلی گرم دوبار در روز از راه خوراکی است. 

پ) مداخله دیررس در انفارکتوس حاد قلبی: 

بزرگسالان: 100 میلی گرم خوراکی دو بار در روز برای حداقل سه ماه. 

ت) فیبریلاسیون دهلیزی به دنبال انفارکتورس حاد قلبی: 

بزرگسالان: 2 تا 5 میلی گرم وریدی هر 2 تا 5 دقیقه تا 15 میلی گرم در مدت 10 تا 15 دقیقه. هنگامی که اثر درمانی به دست آمد، فشار خون سیستولیک به زیر 100 میلی متر جیوه رسید یا ضربان قلب زیر 50 عدد در دقیقه شد، دارو را متوقف کنید. 

ث) آنژین: 

بزرگسالان: مقدار 100 میلی گرم در دو مقدار منقسم مصرف می‌شود. مقدار نگهدارنده، mg/day 400-100 است. یا 100 میلی گرم خوراکی روزانه از قرصهای آهسته رهش (حداکثر مقدار مصرف 400 میلی گرم در روز می‌باشد)، مقدار مصرف می‌تواند به فاصله هفتگی در صورت نیاز افزایش پیدا کند. 

ج) نارسایی قلبی علامت دار پایدار (NYHA class ll) که از ایسکمی، هیپرتانسیون یا کاردیومیوپاتی ناشی شده است: 

بزرگسالان: 25 میلی‌گرم (آهسته رهش) خوراکی یک بار در روز برای 2 هفته. هر دو هفته در صورت تحمل دوز را دو برابر کنید تا به مقدار حداکثر 200 میلی گرم در روز برسد. 

تنظیم مقدار مصرف: چنانچه بیمار نارسایی قلبی شدید داشته باشد، دارو با 12.5 میلی گرم (آهسته رهش) خوراکی یک بار در روز برای 2 هفته شروع می‌شود. 

عوارض جانبی: 

ملاحظات اختصاصی 

علاوه بر ملاحظات مربوط به تمامی مهارکننده‌های بتا ـ آدرنرژیک رعایت موارد زیر نیز توصیه می‌شود. 

برای آنژین یا فیبریلاسیون دهلیزی به دنبال انفارکتوس حاد قلبی در صورتی استفاده می‌شود که بیماران بلاک دهلیزی ـ بطنی و نارسایی بطن چپ نداشته باشند. 

اگر نارسایی قلبی بدتر شود، دوز دیورتیک را افزایش داده و دوز متوپرولول آهسته رهش را کاهش داده و به تدریج قطع کنید. دوز متوپرولول را تا زمانی که علائم بدتر شدن نارسایی قلبی ثابت نشده است، افزایش ندهید. 

اگر بیماران نارسایی قلبی دچار برادیکاری شدند، دوزاژ متوپرولول آهسته رهش را کاهش دهید. 

فشار خون بیمار را در هنگام تنظیم دوز دارو و هر 3 تا 6 ماه در مدت درمان نگهدارنده اندازه بگیرید. 

دارو را نباید شب دیر وقت مصرف کرد، زیرا سبب بی خوابی می‌شود. 

تداخل دارویی: 

اثر بر آزمایشهای تشخیصی 

متوپرولول غلظت سرمی ترانس آمیناز، آلکالین فسفاتاز، LDH، و اسیداوریک را افزایش می‌دهد. 

مکانیسم اثر: 

الف) اثر کاهنده فشار خون: متوپرولول به عنوان آنتاگونیست گیرنده بتا ـ یک انتخابی برای قلب طبقه‌بندی شده است، مکانیسم دقیق اثر کاهنده فشار خون آن مشخص نیست؛ ممکن است از طریق مهار گیرنده‌های آدرنرژیک و در نتیجه کاهش برون ده قلبی، کاهش جریان سمپاتیک از CNS، یا فرونشانی آزادسازی رنین فشارخون را کم می‌کند. 

ب) اثر پس از انفارکتوس حاد میوکارد: مکانیسم دقیق اثر متوپرولول در کاهش مرگ و میر بعد از انفارکتوس قلبی ناشناخته است. در بیماران دچار انفارکتوس قلبی، متوپرولول ضربان قلب، فشار خون سیستولیک و برون ده قلبی را کاهش می‌دهد؛ همچنین، به نظر می‌رسد میزان بروز فیبریلاسیون بطنی در این بیماران را نیز کم می‌کند. 

فارماکوکینتیک 

جذب: از راه خوراکی به سرعت و تقریباَ کامل از دستگاه گوارش جذب می‌شود. غذا جذب دارو را افزایش می‌دهد. 

پخش: به طور گسترده در سرتاسر بدن انتشار می‌یابد. حدود 12 درصد به پروتئین پیوند می‌یابد. 

متابولیسم: در کبد به متابولیتهای غیر فعال متابولیزه می‌شود. 

دفع: حدود 95 درصد طی 72 ساعت از راه ادرار دفع می‌شود که قسمت عمده متابولیت می‌باشد. 

موارد منع مصرف و احتیاط: 

تداخل دارویی 

متوپرولول ممکن است اثرات کاهنده فشار خون داروهای مدر یا سایر داروهای کاهنده فشار خون را تشدید کند. این دارو ممکن است اثرات بتا ـ آدرنرژیک داروهای سمپاتومیمتیک را خنثی کند. 

متوپرولول ممکن است برادیکاردی ناشی از گلیکوزیدهای قلبی را تشدید کند. 

آمیودارون ممکن است اثر متوپرولول را افزایش دهد. 

باربیتوراتها می‌توانند اثر متوپرولول را کاهش دهند. بهتر است دوز بتا بلاکر افزایش داده شود. 

متوپرولول می‌تواند اثرات بنزودیازپین‌ها را افزایش دهد. 

سایمتیدین می‌تواند اثرات فارماکولوژیک بتا بلاکرها را افزایش دهد. از یک H2 بلاکر دیگر استفاده کرده یا دوز بتا بلاکر را کاهش دهید. 

پس از قطع ناگهانی کلونیدین یا موارد مشابه افزایش شدید فشار خون گزارش شده است. در استفاده تو ام احتیاط شود. 

استفاده تو ام با آلکالوئیدهای ارگو می‌تواند خطر ایسکمی محیطی را افزایش دهد. 

استفاده همزمان با هیدرالازین می‌تواند سطح سرمی و اثرات فارماکولوژیک هر دو دارو را افزایش دهد. در صورت لزوم هر کدام از داروها تنظیم گردد. 

متابولیسم کبدی لیدوکائین وریدی کاهش پیدا کرده و خطر سمیت آن افزایش پیدا می‌کند. دوز وریدی لیدوکائین با سرعت کمتری تزریق شده و سطح لیدوکائین به دقت مونیتور شود. 

استفاده تو ام با مهار کننده‌های MAO ممکن است ریسک برادیکاری را افزایش دهد. 

در استفاده همزمان با پرازوسین ممکن است ریسک افت فشار خون اورتواستاتیک افزایش یابد. برای ایستادن به آهستگی به بیماران کمک کنید. 

SSRls می‌توانند خطر بلاک گیرنده بتا را مضاعف کنند. 

استفاده تو ام با سولفونیل اوره‌ها ممکن است خطر هیپوگلایسمی را افزایش دهد. سطح گلوکز خون چک شود. 

استفاده تو ام با وراپامیل می‌تواند اثر هر دو دارو را افزایش دهد. عملکرد قلبی بررسی شده و در صورت لزوم دوز داروها کاسته شود. 

سیگار می‌تواند آثار متوپرولول را تغییر دهد. در صورت لزوم دوز دارو را تنظیم کنید. 

عوارض جانبی: 

ملاحظات اختصاصی 

علاوه بر ملاحظات مربوط به تمامی مهارکننده‌های بتا ـ آدرنرژیک رعایت موارد زیر نیز توصیه می‌شود. 

برای آنژین یا فیبریلاسیون دهلیزی به دنبال انفارکتوس حاد قلبی در صورتی استفاده می‌شود که بیماران بلاک دهلیزی ـ بطنی و نارسایی بطن چپ نداشته باشند. 

اگر نارسایی قلبی بدتر شود، دوز دیورتیک را افزایش داده و دوز متوپرولول آهسته رهش را کاهش داده و به تدریج قطع کنید. دوز متوپرولول را تا زمانی که علائم بدتر شدن نارسایی قلبی ثابت نشده است، افزایش ندهید. 

اگر بیماران نارسایی قلبی دچار برادیکاری شدند، دوزاژ متوپرولول آهسته رهش را کاهش دهید. 

فشار خون بیمار را در هنگام تنظیم دوز دارو و هر 3 تا 6 ماه در مدت درمان نگهدارنده اندازه بگیرید. 

دارو را نباید شب دیر وقت مصرف کرد، زیرا سبب بی خوابی می‌شود. 

اطلاعات دیگر: 

طبقه‌بندی فارماکولوژیک: مهارکننده گیرنده بتا ـ آدرنرژیک. 

طبقه‌بندی درمانی: کاهنده فشارخون، درمان کمکی در انفارکتوس حاد قلبی. 

طبقه‌بندی مصرف در بارداری: رده C (سه ماهه اول) و رده D (سه‌ ماهه دوم و سوم) 

نکات قابل توصیه به بیمار 

1- دارو مطابق آنچه تجویز شده و با غذا خورده شود. 

2- فرم آهسته رهش دارو جویده یا خرد نشود. 

3- دارو به صورت ناگهانی قطع نشود و عوارض ناشی از آن گزارش شود. دارو باید به صورت تدریجی و در مدت 1 تا 2 هفته قطع شود. 

4- دارو ممکن است علائم افت قند را در بیماران هیپوگلایسمی بپوشاند. 

مصرف در سالمندان: بیماران سالخورده به دلیل تأخیر در متابولیسم ممکن است به مقادیر نگهدارنده کمتر دارو نیاز داشته باشند. این بیماران ممکن است عوارض جانبی بیشتری را متحمل شوند؛ با احتیاط مصرف شود. 

مصرف در کودکان: بی ضرری و اثر بخشی مصرف دارو در کودکان ثابت نشده است. از نظر مقدار مصرف توصیه خاصی برای کودکان وجود ندارد. 

مصرف در شیردهی: در شیر مادر ترشح می‌شود. طی درمان، قطع شیردهی توصیه شده است. 

عوارض جانبی 

اعصاب مرکزی: خستگی، سرگیجه، افسردگی، خواب آلودگی، سردرد، بی خوابی، کابوس شبانه. 

قلبی ـ ‌عروقی: برادیکاردی، کمی فشار خون، نارسایی قلبی، آریتمی، سردی اندام، بیماری رینود. 

دستگاه گوارش: تهوع، اسهال، یبوست، نفخ. 

تنفسی: تنگی نفس، اسپاسم نایژه. 

پوست: بثورات پوستی. 

سایر عوارض: کاهش میل جنسی. 

مسمومیت و درمان 

تظاهرات بالینی: کاهش شدید فشار خون، برادیکاردی، نارسایی قلبی، و اسپاسم نایژه‌ای. 

درمان: شستشوی معده محتویات معده تخلیه می‌شود و با استفاده از ذغال فعال جذب دارو کاهش می‌یابد. درمان بعدی معمولاً حمایتی و علامتی است. 

اشکال دارویی: 

Tablet: 50, 100 mg (As Tartrate) 

Injection: 1mg/ml, 5ml (As Tartrate) 

اطلاعات دیگر: 

طبقه‌بندی فارماکولوژیک: مهارکننده گیرنده بتا ـ آدرنرژیک. 

طبقه‌بندی درمانی: کاهنده فشارخون، درمان کمکی در انفارکتوس حاد قلبی. 

طبقه‌بندی مصرف در بارداری: رده C (سه ماهه اول) و رده D (سه‌ ماهه دوم و سوم) 

نکات قابل توصیه به بیمار 

1- دارو مطابق آنچه تجویز شده و با غذا خورده شود. 

2- فرم آهسته رهش دارو جویده یا خرد نشود. 

3- دارو به صورت ناگهانی قطع نشود و عوارض ناشی از آن گزارش شود. دارو باید به صورت تدریجی و در مدت 1 تا 2 هفته قطع شود. 

4- دارو ممکن است علائم افت قند را در بیماران هیپوگلایسمی بپوشاند. 

مصرف در سالمندان: بیماران سالخورده به دلیل تأخیر در متابولیسم ممکن است به مقادیر نگهدارنده کمتر دارو نیاز داشته باشند. این بیماران ممکن است عوارض جانبی بیشتری را متحمل شوند؛ با احتیاط مصرف شود. 

مصرف در کودکان: بی ضرری و اثر بخشی مصرف دارو در کودکان ثابت نشده است. از نظر مقدار مصرف توصیه خاصی برای کودکان وجود ندارد. 

مصرف در شیردهی: در شیر مادر ترشح می‌شود. طی درمان، قطع شیردهی توصیه شده است. 

عوارض جانبی 

اعصاب مرکزی: خستگی، سرگیجه، افسردگی، خواب آلودگی، سردرد، بی خوابی، کابوس شبانه. 

قلبی ـ ‌عروقی: برادیکاردی، کمی فشار خون، نارسایی قلبی، آریتمی، سردی اندام، بیماری رینود. 

دستگاه گوارش: تهوع، اسهال، یبوست، نفخ. 

تنفسی: تنگی نفس، اسپاسم نایژه. 

پوست: بثورات پوستی. 

سایر عوارض: کاهش میل جنسی. 

مسمومیت و درمان 

تظاهرات بالینی: کاهش شدید فشار خون، برادیکاردی، نارسایی قلبی، و اسپاسم نایژه‌ای. 

درمان: شستشوی معده محتویات معده تخلیه می‌شود و با استفاده از ذغال فعال جذب دارو کاهش می‌یابد. درمان بعدی معمولاً حمایتی و علامتی است. 

لطفا این دارو را بدون تجویز پزشک مصرف نکنید و حتما بروشور داخل بسته قرص را به دقت مطالعه نمایید .

منبع :www.porseshkadeh.com/Question/105681

 

 

#دکتر محمد عبدالهی#دکتر _محمدرضا _زرین‌ دست،# دکتر _شاپور _زارعی #دکتر احمدرضا دهپور # دکتر رضا ملک‌زاده