دانستی های دارویی

موارد و مقدار مصرف: 

الف) افسردگی، اضطراب، درد نوروژنیک. 

بزرگسالان: ابتدا، مقدار mg/day 100-75 در مقادیر منقسم از راه خوراکی یا تزریق عضلانی مصرف می‌شود. سپس، مقدار 50-25 میلی‌گرم به مقدار قبلی افزوده می‌شود تا حداکثر به مقدار 200 میلی‌گرم برسد. در بعضی از بیماران می‌توان با مقادیر کمتر (25 میلی‌گرم از راه خوراکی) شروع و سپس به تدریج مقدار 25 میلی‌گرم یک روز در میان اضافه کرد. حداکثر مقدار مصرف mg/day 300 است. تمام مقدار تجویز شده را می‌توان به هنگام خواب مصرف کرد(تزریق عضلانی استفاده می‌شود). حداکثر مقدار مصرف برای بیماران سرپایی mg/day 200، بیماران بستری mg/day 300 ، و بیماران سالخورده mg/day 100 است. در کهنسالان از دوز 10 میلی‌گرم آغاز نموده در صورت نیاز به 30 الی 40 میلی گرم در روز افزایش داده می‌ شود. حداکثر دوز در این گروه 100 میلی‌گرم است. 

ب) شب ادراری کودکان. 

کودکان شش ساله و بزرگتر: از راه خوراکی، مقدار mg/day 75-25 یک ساعت قبل از خواب مصرف می‌شود. 

مکانیسم اثر 

اثر ضد افسردگی: به نظر می‌رسد ایمی‌پرامین اثر ضد افسردگی خود را از طریق مهار برداشت مجدد نوراپی‌نفرین و سروتونین در پایانه‌های عصبی پیش‌سیناپسی CNS اعمال می‌کند و در نتیجه موجب افزایش غلظت و فعالیت این واسطه‌های عصبی در شکاف سیناپسی می‌شود. ایمی‌پرامین اثر ضد کولینرژیک نیز دارد و در درمان شب ادراری کودکان بزرگتر از شش سال مصرف می‌شود. 

تداخل دارویی: 

عوارض جانبی 

اعصاب مرکزی: تغییرات در EEG، سرگیجه، رخوت، هیجان غیر معمول، لرزش، ضعف، سر درد، عصبانیت، حملات تشنجی، نوروپاتی محیطی، نشانه‌های اکستراپیرامیدال، اضطراب، رؤیا‌های زنده، اغتشاش شعور (بیشتر در بیماران سالخورده)، کاهش میل جنسی، ناتوانی جنسی. استروک آتاکسی. 

قلبی ـ ‌عروقی: کمی فشار خون وضعیتی، تاکیکاردی، آریتمی، انفارکتوس‌میوکارد (MI)، سکته، بلوک قلبی، CHF، طپش قلب ، زیادی فشار خون، تغییرات EKG. 

چشم، گوش : تاری دید، وزوز گوش، میدریاز. 

دستگاه گوارش: خشکی دهان، یبوست، تهوع، استفراغ، بی‌اشتهایی، اسهال، انسداد فلجی روده، یرقان. 

ادراری ـ تناسلی: احتباس ادرار، تورم بیضه، کاهش توانایی جنسی. 

سایر عوارض: تعریق، حساسیت به نور، حساسیت مفرط (بثوارت پوستی، کهیر، تب دارویی، خیز). تغییر در میل جنسی ، گالاکتوره، بزرگ شدن سینه، SIADH، واکنش هایپرسنسیتیویتی. 

بعد از قطع ناگهانی مصرف دارو به دنبال درمان طولانی مدت، تهوع، سر درد، یا کسالت ممکن است بروز کند که نشان دهنده اعتیاد نیست. 

توجه: در صورت بروز علائم حساسیت مفرط، مانند احتباس ادرار، خشکی بیش از حد دهان، بثورات پوستی، تسکین بیش از حد، حملات تشنجی، تاکیکاردی، گلو درد، تب یا یرقان، باید مصرف دارو به تدریج قطع شود. 

مسمومیت و درمان 

مصرف بیش از حد ایمی‌پرامین (بخصوص با الکل) مخاطره‌آمیز است. 

تظاهرات بالینی: در 12 ساعت اول بعد از مصرف بیش از حد، یک مرحله تحریکی وجود دارد که با فعالیت شدید ضد کولینرژیک (آشفتگی، تحریک‌پذیری، اغتشاش شعور، توهمات، افزایش درجه حرارت بدن، نشانه‌های پارکینسون، تشنج، احتباس ادرار، مخاط خشک، انبساط مردمک چشم، یبوست، و انسداد فلجی روده) مشخص می‌شود. به دنبال آن اثرات مضعف CNS، مانند کاهش درجه حرارت بدن، کاهش یا فقدان رفلکسها، تسکین، کمی فشار خون، سیانوز، و بی‌نظمیهای قلبی، از جمله تاکیکاردی، اختلالات هدایتی، و اثرات شبه‌ کینیدین بر روی EKG، بروز می‌کنند. 

بهترین علامت شدت مصرف بیش از حد دارو پهن شدن کمپلکس QRS است که معمولاً با غلظت سرمی بیش از ng/ml 1000 بروز می‌کند. غلظت سرمی معمولاً کمک کننده نیست. اسیدوز متابولیک ممکن است به دنبال کمی فشار خون ، کمی تهویه و تشنجات بروز کند. 

درمان: علامتی و حمایتی است و شامل باز نگهداشتن مجرای تنفسی، حفظ درجه حرارت بدن و تعادل آب و الکترولیت می‌شود. در صورت هوشیار بودن بیمار، واداشتن او به استفراغ و به دنبال آن شستشوی معده و تجویز ذغال فعال به بیمار ، برای جلوگیری از جذب بیشتر دارو، صورت می‌گیرد. دیالیز مؤثر نیست. حملات تشنجی را با تزریق دیازپام یا فنی ‌توئین، آریتمی را با تزریق فنی ‌توئین یا لیدوکائین و اسیدوز را با بیکربنات سدیم باید درمان کرد. باربیتوراتها به دلیل توانایی افزایش اثرات ضعف تنفسی و CNS به کار نمی‌رود. 

مکانیسم اثر: 

فارماکوکینتیک 

جذب: از دستگاه گوارش (بعد از مصرف خوراکی ) و بافت عضلانی (بعد از تزریق عضلانی) به سرعت جذب می‌شود. 

پخش: به طور گسترده در بافتهای بدن، از جمله CNS و شیر انتشار می‌یابد. حدود 90 درصد به پروتئین پیوند می‌یابد. حداکثر اثر دارو طی 2-5/0 ساعت حاصل شده و طی 5-2 روز به سطح پایدار می‌رسد. غلظت درمانی دارو در پلاسما (داروی اصلی و متابولیت آن ) بین mg/ml 300-150 است. 

متابولیسم: در کبد به متابولیت فعال دزیپرامین متابولیزه می‌شود. قابل ملاحظه بودن اثر اولین عبور دارو از کبد می‌تواند اختلاف غلظت سرمی دارو را در بیمارانی که مقدار مشابهی مصرف کرده‌اند، توجیه کند. 

دفع: بیشتر دارو از طریق ادرار دفع می‌شود. 

موارد منع مصرف و احتیاط: 

اثر بر آزمایشهای تشخیصی 

ایمی‌پرامین ممکن است زمان هدایت قلبی را طولانی سازد (طولانی شدن فواصل QT و PR و مسطح شدن موج T در الکتروکاردیوگرام [EKG]). همچنین این دارو ممکن است نتایج آزمون کبدی را افزایش ، تعداد گلبولهای سفید خون را کاهش و غلظت سرمی گلوکز را کاهش یا افزایش دهد. 

اطلاعات دیگر: 

طبقه‌بندی فارماکولوژیک: ضد افسردگی سه حلقه ای. 

طبقه‌بندی درمانی: ضد افسردگی. 

طبقه‌بندی مصرف در بارداری: رده D 

ملاحظات اختصاصی 

علاوه بر ملاحظات مربوط به تمامی ضد افسردگیهای سه حلقه‌ای رعایت موارد زیر نیز توصیه می‌شود: 

1- ایمی‌پرامین ممکن است برای درمان شب ادراری کودکان به کار رود. 

2- ایمی‌پرامین با میزان بروز بالای کمی فشار خون وضعیتی همراه است. بعد از اولین مقدار مصرف، باید فشار خون بیمار در حالت ایستاده و نشسته اندازه‌گیری‌ شود. 

3- قطع مصرف دارو نباید به‌طور ناگهانی صورت گیرد، بلکه تدریجی و در طول زمان انجام شود. 

4- تحمل نسبت به اثرات تسکین‌بخش دارو معمولاً چند هفته بروز می‌کند. 

5- مصرف این دارو حداقل 48 ساعت قبل از اعمال جراحی قطع شود. 

نکات قابل توصیه به بیمار 

1- دارو را طبق دستور مصرف نمایید. از مصرف مقدار کل داروی روزانه در یک نوبت خودداری کنید. در صورت فراموش کردن یک نوبت مصرف دارو، از دو برابر کردن مقدار‌مصرف بعدی خودداری کنید. 

2- بعداز شروع درمان، اثرات کامل دارو ممکن است تا 6-4 هفته ظاهر نشود. 

3- از قطع ناگهانی مصرف دارو خودداری کنید. دیگران را در مصرف دارو سهیم نکنید ، و از مصرف فرآورده‌های حاوی الکل در طی مصرف این دارو خودداری کنید. 

4- در صورت بروز دل‌آشوبه ، دارو را با غذا یا شیر مصرف نمایید. 

5- خشکی دهان را می‌توان با جویدن آدامس یا شکلات‌های سخت بدون شکر‌برطرف نمود. از دندانهای خود مراقبت کنید، زیرا خشکی مداوم دهان ممکن است به افزایش بروز پوسیدگی دندان منجر شود. 

6- در صورت بروز هرگونه اثرات غیر معمول یا مشکل‌آفرین، مانند اغتشاش شعور، اختلالات حرکتی، ضربان قلب، سرگیجه، غش، یا اشکال در ادرار کردن، فوراً به پزشک اطلاع دهید. 

مصرف در سالمندان: از راه خوراکی، مقدار mg/day 40-30 تا حداکثر mg/day 100 توصیه می‌شود. مصرف اولیه دارو باید با مقدار کم (10 میلی‌گرم ) شروع شده و به تدریج افزایش یابد. بیماران سالخورده ممکن است در معرض خطر بیشتر عوارض قلبی قرار گیرند. 

مصرف در کودکان: مصرف این دارو برای درمان افسردگی در کودکان کوچکتر از 12 سال توصیه نمی‌شود. 

مصرف در شیردهی: ایمی پرامین به مقدار کم در شیر ترشح می‌شود. منافع دارو برای مادر در برابر مضرات آن برای شیرخوار باید سنجیده شود. 

اشکال دارویی: 

Tablet: 10, 25, 50mg 

Injection: 12.5 mg/ml, 2ml 

اطلاعات دیگر: 

طبقه‌بندی فارماکولوژیک: ضد افسردگی سه حلقه ای. 

طبقه‌بندی درمانی: ضد افسردگی. 

طبقه‌بندی مصرف در بارداری: رده D 

ملاحظات اختصاصی 

علاوه بر ملاحظات مربوط به تمامی ضد افسردگیهای سه حلقه‌ای رعایت موارد زیر نیز توصیه می‌شود: 

1- ایمی‌پرامین ممکن است برای درمان شب ادراری کودکان به کار رود. 

2- ایمی‌پرامین با میزان بروز بالای کمی فشار خون وضعیتی همراه است. بعد از اولین مقدار مصرف، باید فشار خون بیمار در حالت ایستاده و نشسته اندازه‌گیری‌ شود. 

3- قطع مصرف دارو نباید به‌طور ناگهانی صورت گیرد، بلکه تدریجی و در طول زمان انجام شود. 

4- تحمل نسبت به اثرات تسکین‌بخش دارو معمولاً چند هفته بروز می‌کند. 

5- مصرف این دارو حداقل 48 ساعت قبل از اعمال جراحی قطع شود. 

نکات قابل توصیه به بیمار 

1- دارو را طبق دستور مصرف نمایید. از مصرف مقدار کل داروی روزانه در یک نوبت خودداری کنید. در صورت فراموش کردن یک نوبت مصرف دارو، از دو برابر کردن مقدار‌مصرف بعدی خودداری کنید. 

2- بعداز شروع درمان، اثرات کامل دارو ممکن است تا 6-4 هفته ظاهر نشود. 

3- از قطع ناگهانی مصرف دارو خودداری کنید. دیگران را در مصرف دارو سهیم نکنید ، و از مصرف فرآورده‌های حاوی الکل در طی مصرف این دارو خودداری کنید. 

4- در صورت بروز دل‌آشوبه ، دارو را با غذا یا شیر مصرف نمایید. 

5- خشکی دهان را می‌توان با جویدن آدامس یا شکلات‌های سخت بدون شکر‌برطرف نمود. از دندانهای خود مراقبت کنید، زیرا خشکی مداوم دهان ممکن است به افزایش بروز پوسیدگی دندان منجر شود. 

6- در صورت بروز هرگونه اثرات غیر معمول یا مشکل‌آفرین، مانند اغتشاش شعور، اختلالات حرکتی، ضربان قلب، سرگیجه، غش، یا اشکال در ادرار کردن، فوراً به پزشک اطلاع دهید. 

مصرف در سالمندان: از راه خوراکی، مقدار mg/day 40-30 تا حداکثر mg/day 100 توصیه می‌شود. مصرف اولیه دارو باید با مقدار کم (10 میلی‌گرم ) شروع شده و به تدریج افزایش یابد. بیماران سالخورده ممکن است در معرض خطر بیشتر عوارض قلبی قرار گیرند. 

مصرف در کودکان: مصرف این دارو برای درمان افسردگی در کودکان کوچکتر از 12 سال توصیه نمی‌شود. 

مصرف در شیردهی: ایمی پرامین به مقدار کم در شیر ترشح می‌شود. منافع دارو برای مادر در برابر مضرات آن برای شیرخوار باید سنجیده شود

در مصرف این دارو حتما باید نکات و عوارض را به دقت مطالعه کرد و بدون تجویز پزشک از مصرف آن خودداری نمایید .

منبع :https://www.porseshkadeh.com/question/105298

 

#دکتر محمد عبدالهی#دکتر محمدرضا زرین‌ دست،# دکتر شاپور زارعی #دکتر احمدرضا دهپور # دکتر رضا ملک‌زاده 

فلوکستین (Fluoxetine)  دارویی  ضدافسردگی (Anti-depressant) از خانواده ی داروهای مهار کننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI) می باشد. فلوکستین در سال 1974 کشف شده، در سال 1987 توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) تایید گشت و از سال 2001 حق ثبت اختراع آن باطل گشته و برای تولید در دسترس همه شرکت ها قرار گرفت.

داروهای ضدافسردگی برای درمان طیف گسترده ای از بیماری ها ازقبیل افسردگی و سایر بیماری ها و اختلالات روانی و خلقی مورد استفاده قرار می گیرند. این داروها به افراد برای بهبود حالشان و کمک به پیشگیری از افکار و اقدامات آسیب رسانی بخود و خودکشی کمک می نمایند. بااینحال تحقیقات نشان می دهند که تعداد کمی از افراد (معمولا آنهایی که زیر 25 سال دارند) بعد از مصرف قرص های ضدافسردگی، ممکن است افسردگی و یا سایر اختلالات خلقی آنها بدتر شده و یا افکار خودکشی به آنها دست داده و یا حتی اقدام بخودکشی نمایند، بنابراین لازم است همه افراد (بخصوص افراد زیر 25 سال) حتی آنها که فلوکستین را برای بیماری های غیر از افسردگی استفاده می کنند، با پزشک خود درباره خطرات و مزایای داروهای ضدافسردگی مشورت نمایند.

موارد استفاده فلوکستین و کاربرد آن

فلوسکتین برای درمان افسردگی، اختلال وسواسی جبری، بعضی از اختلالات خوردن و حملات ترس (حملات ناگهانی و غیرقابل پیش بینی ترس و نگرانی شدید) و بعضی از انواع سندرم پیش از قاعدگی استفاده می شود. فلوکستین از خانواده ی داروهای مهار کننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI)  بوده و به افزایش سروتنین (ماده شیمیایی در مغز که به حفظ  تعادل روانی کمک می کند) در مغز افراد می شود.

سایر موارد مصرف فلوکستین از قبیل استفاده برای درمان الکلیسم (اعتیاد به الکل)، اختلال نقص توجه، اختلال شخصیت مرزی، اختلالات خواب، سردرد، بیماری های روانی، اختلال استرس پس از سانحه، سندرم تورت، چاقی، مشکلات جنسی و فوبیا (ترس) مورد استفاده قرار می گیرد. این دارو بسته بنظر پزشک ممکن است برای مشکلات دیگر نیز مورد استفاده قرار می گیرد.

نحوه مصرف فلوکستین

فلوکستین بسته به بیماری فرد در مقادیر(دوز) و دفعات مختلفی در روز مصرف می شود. برای مصرف فلوکستین بسته به بیماری و مشکل خاص شما پزشک دستورمصرف صادر می نماید و شما باید قبل از شروع مصرف فلوکستین آن را بدقت مطالعه نمایید. بسیار مهم است که مصرف دارو را تا زمانیکه پزشک تجویز کرده ادامه دهید، حتی اگر فکر می کنید که مشکل شما بهبود یافته است. بعضی از بیماری ها زمانیکه دارو ناگهانی قطع شود، بدتر می شوند و باید کم کم اقدام به قطع دارو نمود. همچنین برای تاثیر اولیه دارو باید بین 1 تا 2 هفته صبر کرده و حدود 4 تا 5 هفته طول می کشد که دارو اثرات کامل خود را نشان دهد. بدون مشورت با پزشک اقدام به قطع مصرف دارو نکنید.

عوارض جانبی فلوکستین

تهوع، خواب آلودگی، سرگیجه، اضطراب، مشکل در بینایی، کاهش اشتها، خستگی، عرق کردن و یا خمیازه کشیدن، ضعف، کاهش وزن، تغییر در میل و توانایی جنسی، گلو درد، گرفتگی عضلات و خشکی دهان ممکن است، هنگام استفاده از این دارو رخ دهد. اگر هر یک از عوارض ذکر شده، رخ داد، سریعا با پزشکتان دراینباره مشورت نمایید. 

به یاد داشته باشید که پزشک شما این دارو را به این منظور تجویز کرده که اعتقاد داشته سود این دارو از ضرر و عوارض جانبی آن برای شما بیشتر می باشد و خیلی از افرادیکه این دارو را مصرف می نمایند با مشکل و عوارض جانبی جدی روبرو نمی شوند.

اگر حین مصرف این دارو دچار عوارض جانبی نادر ولی جدی این بیماری از قبیل مدفوع خونی و سیاه، استفراغی که شبیه دانه های قهوه هست، تپش قلب، غش، تشنج، راش های پوستی و تغییر در مقدار ادرار شما رخ داد، سریعا به بیمارستان و یا پزشک خود مراجعه نمایید.

اگر شما مبتلا به دیابت هستید، فلوکستین ممکن است برروی سطح قندخون شما تاثیر بگذارد، بهمین دلیل سطح قندخون خود را هنگام مصرف دارو به طور منظم کنترل نمایید و نتیجه آنها را با پزشکتان درمیان گذارید. 

این دارو ممکن است سطح سروتونین خون را افزایش داده و باعث مشکلی نادری بنام سندرم سروتونین شود. خطر ابتلا به این سندرم نادر زمانیکه از سایر داروهای افزایش سروتونین بهمراه این دارو استفاده می نمایید، بیشتر نیز می شود. اگر مبتلا به هریک از عوارض جدی دارو همچون تپش قلب، توهم، عدم توانایی جهت یابی، تهوع/اسهال/یبوست شدید، کشیدگی عضلات، تب غیرقابل توضیح و بیقراری و پریشانی غیرمعمول شدید، به بیمارستان و یا پزشک خود مراجعه نمایید.

هنگام مراجعه به پزشک و یا داروساز دررابطه با داروهایی که مصرف می کنید، مشورت نمایید و وی را از داروهای مصرفیتان آگاه کنید. همچنین اگر مبتلا به هر مشکلی گشتید که ابتلا به آن را مرتبط با مصرف دارو می دانید، به پزشک مراجعه کرده و اگر مورد اورژانسی بود، به بیمارستان مراجعه کنید چراکه عوارض جانبی ذکر شده لیست کامل عوارض جانبی نبوده و ممکن است مشکل ذکر نشده‌ی دیگری نیز باقی مانده باشد. همچنین درباره عوارض جانبی، اختلالات دارویی و احتیاط های پیش از مصرف با پزشک مشورت نمایید.

این مطلب کاملا در حد اطلاعات عمومی است و برای داشتن اطلاعات دقیق تر در مورد این دارو حتما با پزشک خود مشورت کنید و از خود درمانی اجتباب کنید .

منبع : https://rastineh.com

#دکتر محمد عبدالهی#دکتر محمدرضا زرین‌ دست،# دکتر شاپور زارعی #دکتر احمدرضا دهپور # دکتر رضا ملک‌زاده 

 قرص سرترالین برای درمان برخی بیماری های روحی مانند افسردگی و اختلال هراس تجویز می شود که در ادامه هر آنچه لازم است در مورد قرص سرترالین و عوارض سرترالین بیان می شود.

 قرص سرترالین کلراید Sertraline HCL یا zoloft برای چیست؟

اسامی تجاری : زولوفت Zoloft

نام ژنریک :  Sertraline

سرترالین Sertraline HCL زولوفت zoloft برای درمان افسردگی، حملات هراس، اختلال وسواس فکری، اختلال استرس پس از سانحه، اختلال اضطراب اجتماعی و حالت شدید سندروم پیش از قاعدگی تجویز می شود.

سرترالین به بهبود خلق و خو، خواب، اشتها و سطح انرژی و به بهبود علاقه فرد به زندگی روزمره کمک می کند. سرترالین در کاهش ترس، اضطراب، افکار ناخواسته و تعداد حملات هراس نیز موثر است. همچنین سرترالین نیاز به تکرار برخی فعالیت ها مانند شستن دست ها، شمردن و چک کردن اطراف را کاهش می دهد. 

سرترالین یک داروی مهار کننده بازجذب انتخابی سروتونین SSRI است و با بازگرداندن تعادل برخی مواد طبیعی مانند سروتونین در مغز اثر بخشی دارد.

چگونگی مصرف سرترالین هیدروکلراید

ابتدا راهنمای مصرف دارو را با دقت مطالعه کنید و هر بار که دارو را خریداری می کنید، دوباره راهنمای مصرف دارو را بخوانید. اگر در مورد این دارو سوالی دارید از پزشک خود بپرسید. 

داروی سرترالین خوراکی است و باید طبق دستور پزشک مصرف شود،معمولا یک بار در صبح یا شب مصرف می شود. قرص سرترالین همراه با غذا یا بدون غذا  مصرف می شود و کپسول سرترالین معمولا با غذا بعد از صبحانه یا بعد از شام مصرف می شود.

اگر سرترالین را برای سندروم پیش از قاعدگی مصرف می کنید، پزشک به شما توصیه می کند دو هفته قبل از شروع پریود مصرف سرترالین را آغاز کنید و تا پریود شدن آن را ادامه دهید.

میزان مصرف دارو بر اساس شرایط پزشکی فرد و واکنش بدن وی به درمان تعیین می شود. برای کاهش خطر عوارض جانبی دارو پزشک توصیه می کند مصرف دارو را به میزان کم آغاز کرده و به تدریج میزان آن را افزایش دهید. دستورات پزشک را به دقت دنبال کنید و دارو را به طور منظم مصرف کنید تا بیشترین فایده را از آن ببرید. 

لازم است دوره مصرف داروی سرترالین را کامل کنید، حتی اگر حس می کنید حالتان خوب شده است. مصرف سرترالین را بدون مشورت با پزشک متوقف نکنید. توقف ناگهانی دارو باعث می شود برخی شرایط بدتر شوند. به علاوه ممکن است علائمی مانند نوسانات خلقی، سردرد، خستگی، تغییر در الگوی خواب و احساسی شبیه به شوک الکتریکی بروز کند.

میزان مصرف دارو باید به تدریج کاهش پیدا کند تا خطر بروز عوارض جانبی کمتر شود. هر گونه بدتر شدن علائم یا نشانه های جدید را به پزشک اطلاع دهید. اگر بیماری یا مشکل شما ادامه پیدا کرده یا بدتر شد به پزشک اطلاع دهید. 

عوارض جانبی سرترالین

برخی عوارض احتمالی سرترالین عبارتند از:

تهوع

خواب آلودگی

سرگیجه

خشکی دهان

از دست  دادن اشتها

عرق کردن زیاد

اسهال

ناراحتی معده

خواب آلودگی

مشکلات خواب 

اگر هر یک از این عوارض ادامه پیدا کرده یا بدتر شدند، به پزشک اطلاع دهید. 

به یاد داشته باشید که پزشک با بررسی مزیت ها و عوارض جانبی هر دارو آن را تجویز می کند. بسیاری از مصرف کنندگان داروی سرترالین هیچ عارضه جانبی در خود مشاهده نمی کنند. 

عوارض جانبی جدی سرترالین

در صورت مشاهده این عوارض جانبی جدی و کمیاب حتما به پزشک اطلاع دهید:

کبود شدن یا خونریزی راحت بدن

کاهش تمایل به رابطه جنسی

کاهش توانایی جنسی

گرفتگی عضلات و ضعف

لرز

کاهش وزن غیر طبیعی

عوارض جانبی کمیاب و بسیار خطرناک

مدفوع خونی و سیاه

استفراغ و بالا آوردن ماده ای شبیه به قهوه

درد، قرمزی و التهاب چشم

گشاد شدن مردمک چشم ها

تغییر در بینایی 

سرترالین باعث افزایش سروتونین می شود و به ندرت باعث بروز شرایطی جدی به نام سندروم سروتونین می شود. اگر داروهای دیگری که سروتونین را افزایش می دهند، مصرف کنید، خطر بروز این مشکل بیشتر می شود. بنابراین قبل از شروع مصرف سرترالین لیست تمام داروهایی که مصرف می کنید را به پزشک اطلاع دهید. در صورت مشاهده هر یک از این علائم بلافاصله به پزشک اطلاع دهید:

بالا رفتن ضربان قلب

توهم

عدم تعادل

سرگیجه شدید

تهوع شدید

استفراغ

اسهال

کشش عضلانی

تب بدون دلیل

بی قراری و تحریک پذیری غیر عادی 

به ندرت پیش می آید که مردان در اثر مصرف سرترالین دچار نعوظ دردناک یا طولانی مدت شوند، نعوظی که  ساعت یا بیشتر طول می کشد. در صورت بروز این عارضه مصرف سرترالین را متوقف کرده و بلافاصله به پزشک مراجعه کنید. 

واکنش حساسیتی به سرترالین به ندرت رخ می دهد. با این حال در صورت مشاهده علائم واکنش حساسیتی به پزشک مراجعه کنید. علائم واکنش حساسیتی عبارتند از:

بثورات پوستی

خارش یا التهاب (به ویژه در صورت، زبان و گلو)

سرگیجه شدید

مشکل تنفسی

موارد ذکر شده لیست کامل عوارض جانبی سرترالین نیستند. در صورت مشاهده هر گونه عارضه دیگر به پزشک مراجعه کنید. 

اقدامات احتیاطی قبل از مصرف سرترالین

قبل از شروع مصرف سرترالین اگر به این دارو یا هر داروی دیگری حساسیت دارید، به پزشک اطلاع دهید. سرترالین ممکن است دارای ترکیبات غیر فعال باشد که منجر به بروز واکنش های حساسیتی یا دیگر مشکلات می شوند. برای جزئیات بیشتر با پزشک مشورت کنید. 

قبل از شروع مصرف سرترالین سوابق پزشکی خود و خانواده تان را به اطلاع پزشک برسانید، به ویژه اگر دچار هر یک از موارد زیر بوده اید:

سابقه شخصی یا خانوادگی ابتلا به اختلال دو قطبی یا اختلال افسردگی مانیک

مشکلات خونریزی

بیماری کبد 

اختلال تشنج 

بیماری تیروئید 

سابقه خانوادگی یا شخصی ابتلا به گلوکوم یا آب سیاه چشم

سرترالین باعث خواب آلودگی و سرگیجه می شود. الکل و ماری جوانا خواب آلودگی و سرگیجه را تشدید می کند. در زمان مصرف این دارو از رانندگی، کار با ماشین آلات حساس و یا هر کاری که نیاز به هوشیاری دارد اجتناب کنید. در زمان مصرف سرترالین از نوشیدن الکل جدا خودداری کنید. 

قبل از انجام هر گونه جراحی به پزشک یا دندانپزشک خود اطلاع دهید که در حال مصرف داروی سرترالین هستید. 

سالمندان ممکن است نسبت به عوارض سرترالین، به ویژه خونریزی یا عدم تعادل، حساس تر هستند. به علاوه سالمندان ممکن است دچار نوعی عدم تعادل در نمک شوند که هیپوناترمی hyponatremia نامیده می شود.

کودکان نیز به برخی عوارض سرترالین حساس تر هستند، به ویژه کم شدن اشتها و کاهش وزن.وزن و قد کودکانی که از سرترالین مصرف می کنند باید به طور منظم چک شوند.

قرص سرترالین در دوران بارداری

در دوران بارداری دارو تنها در صورت نیاز مصرف شود. سرترالین به نوزاد متولد نشده آسیب می زند. به علاوه مصرف سرترالین در سه ماهه آخر بارداری باعث بروز علائم ترک در نوزاد می شود، علائمی مانند مشکل تنفسی، مشکل در تغذیه، تشنج، گرفتگی عضلانی و گریه مداوم. در صورت مشاهده هر یک از این علائم در نوزاد خود به پزشک مراجعه کنید. 

 

از آنجایی که عدم درمان مشکلات روحی (مانند افسردگی، حمله هراس و اختلال وسواس فکری)می تواند شرایط جدی باشد، بدون مشورت و دستور پزشک مصرف دارو را متوقف نکنید. اگر قصد باردار شدن دارید یا تصور می کنید در زمان مصرف سرترالین باردار شده اید، بلافاصله به پزشک اطلاع دهید. 

قرص سرترالین در دوران شیردهی

داروی سرترالین وارد شیر مادر می شود. بنابراین در دوران شیردهی قبل از شروع مصرف سرترالین با پزشک مشورت کنید.

حتما قبل از مصرف دارو بروشور داخل جعبه قرص را مطالعه نمایید و توجه داشته باشید که عوارض آن تا چه میزان است .

منبع:https://seemorgh.com/health/drugs/403205

 

 

#دکتر محمد عبدالهی#دکتر محمدرضا زرین‌ دست،# دکتر شاپور زارعی #دکتر احمدرضا دهپور # دکتر رضا ملک‌زاده 

 

 

قرص های لاغری زیادی در بازار وجود دارد که هریک عوارض خاص خود را دارند و نباید بدون تجویز پزشک از آنها استفاده کرد.

یکی از داروهای رایج لاغری ارلیستات است که در این صفحه درمورد آن توضیحاتی را ارائه میکنیم:

ارلیستات چیست؟

ارلیستات برخی از چربی هایی که شما می خورید را مسدود می سازد و مانع از جذب شدن آن توسط بدن می گردد. این دارو برای کمک به کاهش وزن یا کمک به کاهش خطر افزایش وزن مورد استفاده قرار می گیرد. ارلیستات تنها در بزرگسالان استفاده می شود.

اطلاعات مهم درباره ارلیستات:

اگر باردار هستید از مصرف این دارو خودداری کنید. کاهش وزن در دوران بارداری به هیچ عنوان توصیه نمی شود. اگر مشکلات و اختلالات گوارشی دارید نباید از این دارو استفاده کنید. از این دارو در صورتی که پیوند عضو داشته اید استفاده نکنید. ارلیستات تنها بخشی از برنامه کامل برای درمان است. این برنامه باید در برگیرنده رژیم غذایی، ورزش و کنترل وزن باشد. مصرف روزانه چربی، پروتئین، کربوهیدرات باید در تمامی وعده های غذایی تقسیم شود. برای کاهش وزن باید رژیم غذایی، دارو و برنامه های ورزشی به دقت دنبال شوند. از رژیم غذایی که چربی بالایی دارد اجتناب کنید. وعده های غذایی با چربی بالا اگر با ارلیستات ترکیب شود می تواند خطر عوارض جانبی بر روی معده و روده را افزایش دهد.

قبل از مصرف دارو موارد زیر را مدنظر داشته باشید:

اگر به ارلیستات یا مواد تشکیل دهنده آن حساسیت دارید نباید این دارو را مصرف کنید. اگر سندرم سوءجذب دارید نیز نباید این دارو را مورد استفاده قرار دهید. در صورتی که شرایط زیر را دارید از مصرف Xenical خودداری کنید:

مشکلات کیسه صفرا

باردار بودن

از این دارو در شرایط زیر استفاده نکنید:

اضافه وزن ندارید

پیوند عوض داشته اید

از cyclosporine استفاده می کنید.

برای اینکه مطمئن شوید ارلیستات برای شما امن و بی خطر است در صورت وجود شرایط زیر، آن را به پزشک اطلاع دهید:

سنگ های کلیوری

بیماری کیسه صفرا

پانکراتیت

تیروئید کم کار

بیماری کبدی

بیماری کلیوی

اختلالات خوردن

اگر باردار هستید از ارلیستات استفاده نکنید:

همانطور که در بخش های قبلی مقاله نیز ذکر کردیم اگر باردار هستید نباید از این دارو استفاده کنید. کاهش وزن در این دوران به هیچ عنوان توصیه نمی شود. مصرف این دارو را در دوران بارداری متوقف کنید و به پزشک اطلاع دهید که باردار هستید. مصرف ارلیستات می تواند جذب برخی از ویتامین ها را دشوارتر سازد. این ویتامین ها به هنگام شیر دادن به نوزاد بسیار مهم خواهند بود. به همین خاطر از این دارو در زمان شیردهی استفاده نکنید.

چگونه می توان ارلیستات را مصرف کرد؟

ارلیستات را دقیقا همان گونه که پزشک تجویز کرده مورد استفاده قرار دهید. از مقادیر کم یا زیاد برای مدت زمان طولانی استفاده ننمایید. هرگز این دارو را با سایر افراد به اشتراک نگذارید به خصوص افرادی که سابقه مشکلات خوردن را دارند.

تمامی اطلاعات موجود بر روی بسته بندی را مطالعه نمایید. اگر سوالی دارید حتما از داروساز یا پزشک بپرسید. ارلیستات معمولا سه بار در روز با هر وعده غذایی اصلی که در برگیرنده مقداری چربی است مصرف می شود. ممکن است به تجویز پزشک دارو را به همراه غذا یا یک ساعت بعد از آن مصرف نمایید.

اگر وعده ای را فراموش کردید یا وعده ای داشتید که حاوی چربی نبود دوز دارو را برای آن وعده مصرف نکنید. محتوای چربی رژیم غذایی روزانه شما نباید بیشتر از 30 درصد از کل کالری مصرفی روزانه تان باشد. به عنوان مثال اگر 1200 کالری در روز مصرف می کنید، بیشتر از 360 مقدار از این کالری نباید از چربی باشد. برجسب تمامی مواد غذایی که مصرف می کنید را به خوبی بخوانید. پزشک یا متخصص تغذیه به شما کمک می کند برنامه غذایی سالمی داشته باشید. ارلیستات تنها بخشی از برنامه کامل درمان است که می تواند در برگیرنده رژیم غذایی، ورزش و برنامه کنترل وزن باشد. مصرف روزانه چربی، پروتئین و کربوهیدرات باید در تمامی وعده های غذایی تقسیم شود. رژیم غذایی، دارو و تمرینات ورزشی روزانه خود را به دقت دنبال کنید. ارلیستات می تواند جذب برخی از ویتامین ها و مواد معدنی را دشوار سازد. دستورالعمل پزشک برای مصرف مکمل ها را دنبال کنید. مکمل ها را زمان خواب یا حداقل دو ساعت قبل یا بعد از مصرف ارلیستات مصرف نمایید. این دارو را در دمای اتاق و به دور از رطوبت، گرما یا نور نگه دارید. بطری آن را محکم ببندید. اگر ارلیستات را مصرف نمی کنید آن را دور بیندازید. مصرف دارو را پیگیری کنید.

اگر دوزی را از دست بدهید چه اتفاقی رخ می دهد؟

به محض یادآوری، دوز فراموش شده را مصرف کنید اما اگر بیش از یک ساعت از وعده غذایی تان گذشته باشد بهتر است دارو را مصرف نکنید. برای جایگزین کردن دوز فراموش شده، از دوز اضافی استفاده نکنید.

اگر اوردوز رخ داد حتما با اورژانس تماس بگیرید.

زمانی که ارلیستات مصرف می کنید باید از چه مواردی اجتناب کنید؟

از مصرف وعده غذایی با چربی بالا خودداری کنید. در غیر اینصورت عوارض جانبی نامطبوعی را تجربه خواهید کرد. اگر از cyclosporine استفاده می کنید آن را در عرض 3 ساعت قبل یا سه ساعت بعد از مصرف ارلیستات مصرف نکنید.اگر لوتیروکسین مصرف می کنید آن را 4 ساعت قبل و 4 ساعت بعد از ارلیستات مصرف ننمایید.

عوارض جانبی ارلیستات:

اگر نشانه های حساسیت به ارلیستات همچون کهیر، مشکل در تنفس، تورم صورت، لب ها، زبان یا گلو را داشتید حتما با اورژانس تماس بگیرید. در صورت بروز شرایط زیر، مصرف ارلیستات را متوقف کنید و با پزشک تماس بگیرید:

درد شکمی شدید

درد شدید در کمر

خون در ادرار، ادرار دردناک یا مشکل

مشکلات کلیوی: ادرار اندک یا نبود ادرار، تورم صورت یا مچ پا،احساس خستگی یا تنگی نفس

مشکلات کبدی: حالت تهوع، درد در بالای شکم، خارش، احساس خستگی، از دست دادن اشتها، ادرار تیره، مدفوع تیره، یرقان یا زردی صورت یا چشم

عوارض جانبی رایجی که در این دارو ایجاد می شود به خاطر فعالیت مسدود کردن چربی است. این عوارض جانبی معمولا موقتی اند و ممکن است با ادامه مصرف دارو کاهش پیدا کنند:

مدفوع چرب

لکه های چربی در لباس زیر

چربی با رنگ قهوه ای یا نارنجی در مدفوع

ترشحات روغنی

مدفوع شل، ناتوانی در کنترل مدفوع

افزایش تعداد دفعات اجابت مزاج

درد شکمی، حالت تهوع و درد مقعد

لیستی که در مورد عوارض جانبی این دارو مطرح شد کامل نیست و باید در خصوص عوارض جانبی این دارو با پزشک متخصص مشورت کنید.

چه داروهایی بر روی ارلیستات تاثیر می گذارند؟

اگر داروهای زیر را مصرف می کنید حتما با پزشک خود مشورت نمایید:

آمیودارون

انسولین یا داروهای دیابت

داروهای ایدز یا HIV

داروهای مرتبط با تشنج

مکمل های ویتامین یا مواد معدنی که حاوی بتا کاروتن یا ویتامین E هستند.

داروهای رقیق کننده خون مثل وارفارین

این فهرست کامل نیست. سایر داروها نیز ممکن است با ارلیستات تداخل داشته باشد. برای دریافت اطلاعات بیشتر با پزشک خود تماس بگیرید.

هشدارهای مرتبط با ارلیستات در دوران بارداری:

از آنجایی که کاهش وزن در دوران بارداری به هیچ عنوان توصیه نمی شود زنان در این دوران نباید از چنین داروهایی استفاده کنند.

هشدارهای مرتبط با ارلیستات در دوران شیردهی:

داده های مرتبطی در مورد ورود ارلیستات به شیر مادر وجود ندارد. تولید کنندگان این دارو توصیه می کنند زنان شیرده در این دوران از داروی ارلیستات استفاده نکنند.

این دارو را حتما تحت نظر پزشک مصرف کنید و عوارض آن را به دقت مطالعه نمایید .

منبع : http://www.majalesalamat.com/drugs/orlistat

 

#دکتر محمد عبدالهی#دکتر محمدرضا زرین‌ دست،# دکتر شاپور زارعی #دکتر احمدرضا دهپور # دکتر رضا ملک‌زاده 

کسانی که از چاقی رنج می برند با ادامه این مطلب می توانند متوجه شوند که “متفورمین” چه تاثیراتی در کاهش وزن دارد.

داروی کاهنده قند خون به نام متفورمین

نام تجاری:متفورتکس

نام ژنریک:متفورمین

(به انگلیسی:METFORMIN)

رده درمانی:کاهنده قند خون.

اشکال دارویی:قرص

متفورمین به عنوان کاهنده قند خون در درمان دیابت نوع دو (دیابت غیروابسته به انسولین) بکارمی رود. متفورمین در اختلال متابولیسم کربوهیدرات و درمان سندرم تخمدان پلی کیستیک نیز تجویز می شود.

داروی کاهش قند خون به نام متفورمین

تاریخچه 

متفورمین در دهه 50 میلادی با نام فنفورمین به بازار آمد و مصرف آن از دهه 60 میلادی به بعد در اروپا به شدت افزیش پیدا کرد، اما به دلیل اینهه در برخی از افراد باعث تولید اسیدوزلاکتیک شد (تولید اسید لاکتیک) مصرف آن در سال 1977 میلادی در ایالت متحده امریکا متوقف شد. بعد از آن اداره داور و غذای ایالات متحده امریکا (FDA) مجددا تحقیقات گسترده ای در رابطه با متفورمین آغاز کرد و نتایج به دست تحقیقات نشان داد اگر دارو زیر نظر پزشک و به صورت منطقی و درست مصرف شود، می تواند برای درمان بیماری دیابت مفید باشد.

به همین دلیل از سال 1995 میلادی در ایلات متحده امریکا مصرف این دارو مجددا رواج پیدا کرد. آمارها نشان می دهند که مصرف صحیح متفورمین بیش از داروهای دیگر پایین آورنده قند خون در کاهش آمار مرگ ومیر بیماران دیابتی نوع 2 مفید بوده است. همچنین از سال 1994 میلادی از این دارو در درمان کیست های متعدد تخمدان در خانم ها و نازایی استفاده می شود و تاثیر درمانی آن با مطالعات آماری ثابت شده است. 

شکل و شمایل دارو متفورمین

متفورمین به صورت قرص های 500 میلی گرم و 1000 میلی گرم تولید و به بازار عرضه می شود. این قرص با نام های تجاری گلوکوفاژ، گلوکوفاژایکس آر، ریومت، فورتامت و گلومتزا به فروش می رسد.

مقدار و نحوه ی مصرف داروی متفورمین

مقدار مصرف دارو را پزشک تعیین می کند ولی مقدار مصرف معمول این دارو به شرح زیر می باشد :

بزرگسالان

در صورت مصرف متفورمین تنها :

در ابتدا 500 میلیگرم معادل یک قرص دوبار در روز همراه صبحانه و ناهار سپس در صورتیکه نیاز باشد پزشک در طول هفته دوز دارو را افزایش می دهد و به مقدار 500 یا 850 میلیگرم دو یا سه بار در روز همراه غذا می رساند.

متفورمین همراه با سایر داروهای کاهنده قند :

پزشک دوز هر دارو را اندازه گیری می کند .

متفورمین همراه با انسولین :

ابتدا 500 میلیگرم یک بار در روز سپس پزشک در صورت نیاز دوز دارو را افزایش می دهد . کودکان بالای 10 سال :500 میلیگرم دو بار در روز همراه صبحانه و عصرانه و در صورت نیاز پزشک دوز دارو را افزایش می دهد.

کودکان زیر 10 سال

مقدار داروی مورد نیاز توسط پزشک تعیین می شود.

مکانیسم اثر

مت فورین از طریق کاهش گلوکونئوژنز و افزایش مصرف محیطی گلوکز اثر می کند. از آنجا که تنها در حضور انسولین آندوژن مؤثر می باشد تنها در افرادی مؤثر است که بخشی از سلول های پانکراس آنها سالم باشد. تصور می شود که مت فورین تعداد و یا قدرت اتصال انسولین به گیرنده های غشاء سلول، بویژه گیرنده های محیطی را افزایش می دهد.

فارماکودینامیک

برعکس سولفونیل اوره ها ، با متفورمین افت شدید قند خون رخ نمی دهد. متفورمین سنتز محصولات گلوکز کبدی را کاهش می دهد(کاهش گلوکونئوژنز)،کاهش جذب روده ای گلوکز ، افزایش مصرف محیطی گلوکز در نتیجه افزایش حساسیت به انسولین را سبب می شود.

فارماکوکینتیک

فراهمی زیستی دارو 60-50 درصد است ولی غذا ، سرعت و میزان جذب دارو را کاهش می دهد. نیمه عمر دارو2/6 ساعت است و بطور عمده به صورت تغییر نیافته از کلیه ها دفع می شود.

نکات مربوط به نحوه ی مصرف

مصرف منظم مت فورمین در کنار سایر موارد شامل ورزش، رژیم غذایی مناسب و کنترل وزن می تواند بسیار موثر باشد. مت فورمین معمولاً همراه غذا استفاده می شود و بعضی از اشکال آن (نوع آهسته رهش یا XR) ممکن است فقط یک بار هنگام شام میل شود.

نوع آهسته رهش نباید پیش از قورت دادن جویده یا گاز زده شود زیرا شکسته شدن قرص ممکن است منجر به رها شدن مقدار زیادی از دارو در یک زمان کوتاه شود و احتمال ایجاد هیپوگلیسمی را بالا ببرد.

با استفاده از سنجش منظم قند، می توان به مقدار مطلوب مت فورمین و این که آیا این دارو به تنظیم قند خون کمک کرده است یا نه، پی برد. همچنین گاه لازم است در فواصل ویزیت بیمار، عملکرد کلیوی بیمار نیز با سنجش BUN و کراتینین مورد ارزیابی قرار گیرد. 

نکته:در موارد بیماری شدید، مصدومیت یا انجام جراحی ممکن است مقدار نیاز به مت فورمین متفاوت باشد. گاه در این موارد لازم است پزشک برای دوره ای مصرف مت فورمین را قطع و از موارد جایگزین استفاده کند که در این موارد بهترین جانشین، انسولین تزریقی است.

هنگامی که یک وعده ی غذایی فراموش شود، هنگام ورزش شدید و نیز نوشیدن الکل باید دقت بیشتری انجام شود زیرا این موارد می توانند در همراهی با مصرف مت فورمین سبب تشدید هیپوگلیسی شوند.

در موارد کاهش قند خون باید منابع غنی از قند شامل آب پرتقال، ژل گلوکز، آب نبات یا شیر در دسترس باشد. در موارد هیپوگلیسمی شدید که شخص قادر به خوردن و آشامیدن نیست، باید از تزریق عضلانی گلوکاگون یا تزریق گلوکز وریدی استفاده شود.

در مواقعی که یک نوبت مت فورمین فراموش می شود، باید بلافاصله همراه با یک وعده ی غذایی سبک مصرف شود. در صورتی که به زمان وعده ی بعدی رسیده ایم، باید دوز قبلی را حذف کرد و هیچ گاه دوبرابر مصرف نشود.

نکته:الکل قند خون را کاهش داده و ریسک اسیدوز لاکتیک را بالا می برد به همین خاطر باید از نوشیدن الکل در هنگام مصرف مت فورمین اجتناب شود.

موارد احتیاط و منع مصرف

در موارد نارسایی احتقانی قلب (CHF) احتمال بروز اسیدوز لاکتیک بیشتر است. همچنین افراد سالمند ریسک بالاتری برای ایجاد اسیدوز لاکتیک دارند و در این موارد تجویز مت فورمین باید با نهایت احتیاط انجام شود.

احتمال واکنش های آلرژیک به مت فورمین وجود دارد.

در موارد نارسایی کلیوی، کتواسیدوز دیابتیک، بیماری کبدی و سابقه ی بیماری قلبی استفاده از مت فورمین ممنوع است.

مت فورمین در طبقه بندی FDA (سازمان غذا و داروی ایالات متحده ی آمریکا) برای استفاده در زنان حامله جزو گروه B قرار دارد. در شیردهی نیز معتقدند که مت فورمین در شیر ترشح نمی شود اما هنوز بی خطر بودن آن برای نوزادان مادران شیرده ثابت نشده است.

قبل از مصرف این دارو در موارد زیر با پزشک خود مشورت کنید:

– سابقه واکنشهای حساسیتی و غیر عادی نسبت به این دارو و یا ترکیبات مشابه و یا مواد غذایی ، رنگهاو مواد حفاظت کننده .

– در صورت مصرف همزمان داروهای دیگر از قبیل:الکل، آمیلوراید،مهارکننده های کانال کلسیم، سیمتیدین، رانیتیدین، دیگوکسین، فورازماید، مرفین، پروکاین آمید، تریامترن، تریمتوپریم، کاهنده های قند خون مثل سایر داروهای ضد دیابت و انسولین ، افزاینده های قند خون و وانکومایسین.

– در صورت وجود بیماری نظیر قلبی عروقی، کلیوی، کبدی ، تیروئید، اسیدوز لاکتیک و ریوی.

– مصرف این دارو در کودکان کمتر از 10 سال توصیه نمی شود مگر با تجویز پزشک متخصص.

– برای بررسی پیشرفت درمان مرتباً به پزشک مراجعه کنید .

مصرف در سالمندان :

در صورت وجود اختلال کار کبد ، مصرف متفورمین توصیه نمی شود.

مصرف در کودکان :

مصرف متفورمین در کودکان توصیه نمی شود.

مصرف قرص متفورمین در بارداری

یکی از داروهای معمول کنترل دیابت در بیماران دیابت نوع 2، قرص متفورمین است که بسیاری از پزشکان به دلیل عوارض کم آن و این مطلب که باعث افت قند خون شدید نمی شود به آن اعتماد دارند.

FDA این دارو را در گروه B طبقه بندی کرده است که مصرف آن در بارداری مجاز است و نگران آسیب رسیدن به بدن جنین نباشید. می توانید کلیه داروهای مصرفی و مجاز وغیر مجاز بودن داروها را در دوران بارداری در نرم افزار اوما چک کنید. مت فورمین به دلایل مختلف برای افراد تجویز میشود بنابراین چون یک دارو است قبل از مصرف حتما با پزشک مشورت کنید.

اثرات متفورمین در حاملگی

اگر شما قبل از بارداری مبتلا به دیابت نوع 2 هستید و متفورمین می خورید برای باردار شدن شما مشکلی نخواهد داشت

زنانی که سندرم تخمدان پلی کیستیک دارند اغلب متفورمین می خورند.

خطر سقط جنین با مصرف متفورمین در بارداری کاهش می یابد.

این دارد برای کاهش دیابت حاملگی تجویز میشود.

متفورمین در شیردهی

اگرچه داروی متفورمین در شیر مادر ترشح می شود ولی میزان آن آنقدر کم است که تاثیری روی میزان گلوکز خون نوزاد نمی گذارد

به گزارش خبرگزاری رویترز هلث ، داروی متفورمین به تنهایی در مادران شیرده مبتلا به دیابت نوع دو استفاده می شود. با وجود این تاثیر این دارو بر نوزادان این مادران روشن نبود. در این تحقیق دانشمندان آمریکایی میزان دارو را در خون و شیر مادران و تاثیر این دارو را بر نوزادان آنها از طریق سنجش میزان گلوکز خون آنها اندازه گیری کردند. میزان متفورمین در شیر مادران 63 درصد این میزان در خون آنها بود. یعنی به طور متوسط روزانه بین 0/014 تا 0/070 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن نوزاد در شیر مادر ترشح می شد. به عبارتی تنها 0/65 درصد از دوز روزانه داروی مصرفی مادر در شیر او ترشح شده و به بدن نوزاد می رسد. در همه این کودکان میزان قند خون طبیعی بود و در هیچ یک از آنها عارضه جانبی گزارش نشد. میزان ترشح این دارو در شیر مادر بسیار ناچیز است. با این حال مطالعات بیشتری برای اثبات بی ضرر بودن مصرف این دارو در دوران شیردهی باید انجام شود.

داروی متفورمین درکاهش وزن

متفورمین (METFORMIN) در کاهش وزن افراد جوان چاق و غیر دیابت ی موثر است. متفورمین برای

درمان بیماران دیابت ی استفاده می شود.

مطالعات زیادی در گذشته نشان می داد که مصرف کوتاه مدت متفورمین باعث کاهش وزن افراد چاق می شود.

متفورمین نمی گذارد قند از کبد وارد جریان خون شود. هنگامی که قبل از صرف غذا، این دارو مصرف شود به مقدار قابل توجهی از افزایش قند خون جلوگیری می کند.

افزایش قند خون بعد از خوردن غذا باعث می شود که پانکراس (لوزالمعده) مقدار زیادی انسولین ترشح کند، زیرا هورمون انسولین، قند خون را کاهش می دهد. انسولین مترشحه با تاثیر بر روی مغز باعث ایجاد حس گرسنگی در شما می شود. در نتیجه بیشتر غذا می خورید و کبد چرب ی بیشتری می سازد و باعث تجمع مقدار زیادی چربی در ناحیه ی شکم می شود.

این بررسی نشان می دهد استفاده از داروی متفورمین به همراه مصرف کم غذاهای شیرین و چرب، وزن افراد جوان چاق را برای مدت ها کاهش می دهد.

همچنین این دارو مقدار قند و کلسترول خون را کاهش می دهد، مقاومت به انسولین را در بیماران دیابت ی کم می کند و باعث کاهش جوش (آکنه) در جوانان چاق می شود.

کم شدن مقاومت به انسولین در بیماران دیابتی با متفورمین

مطالعات زیادی در گذشته نشان می داد که مصرف کوتاه مدت متفورمین باعث کاهش وزن افراد چاق می شود.

متفورمین نمی گذارد قند از کبد وارد جریان خون شود. هنگامی که قبل از صرف غذا، این دارو مصرف شود به مقدار قابل توجهی از افزایش قند خون جلوگیری می کند.

افزایش قند خون بعد از خوردن غذا باعث می شود که پانکراس (لوزالمعده) مقدار زیادی انسولین ترشح کند، زیرا هورمون انسولین، قند خون را کاهش می دهد. انسولین مترشحه با تاثیر بر روی مغز باعث ایجاد حس گرسنگی در شما می شود. در نتیجه بیشتر غذا می خورید و کبد چربی بیشتری می سازد و باعث تجمع مقدار زیادی چربی در ناحیه ی شکم می شود.

این بررسی نشان می دهد استفاده از داروی متفورمین به همراه مصرف کم غذاهای شیرین و چرب، وزن افراد جوان چاق را برای مدت ها کاهش می دهد.

همچنین این دارو مقدار قند و کلسترول خون را کاهش می دهد، مقاومت به انسولین را در بیماران دیابتی کم می کند و باعث کاهش جوش (آکنه) در جوانان چاق می شود.

داروی متفورمین ودرمان تخمدان پلی کیستیک

یکی از ویژگی های اصلی بیماران مبتلا به تخمدان پلی کیستیک (Polycystic ovary syndrome:PCOS) و ناباروری بعلت عدم تخمک گذاری می باشد. یکی از داروهای موثر در تخمک گذاری و بارداری در این بیماران متفورمین می باشد.

داروهای کاهش دهنده انسولین مثل متفورمین و یا نوع خارجی آن که به گلوکوفاژ معروف است برای القاء تخمک گذاری در زنانی که به تخمدان پلی کیستیک مبتلا هستند ، به دلیل کم هزینه بودن، عوارض جانبی کمتر، و کمترین خطر چند قلویی در مقایسه با داروهای دیگر، ارجح می باشند. متفورمین با تنظیم وضعیت متابولیسم درون تخمدان باعث تنظیم سیکل می شود.

این داروی خوارکی باعث افزایش میزان تخمک گذاری می شود. این دارو زمانی استفاده می گردد که مقاومت به انسولین، علت ناباروری باشد. مقاومت به انسولین در ایجاد سندروم تخمدان پلی کیستیک نقش دارد.

تداخل دارویی قرص متفورمین

مصرف همزمان با سولفونیل اوره ها ممکن است موجب بروز هایپوگلیسمی شود. در صورت مصرف همزمان این داروها غلظت خونی گلوکز باید مرتباًاندازه گیری شود.

در صورت لزوم مصرف متفورمین با انسولین، برای جلوگیری از بروز هایپوگلیسمی و به دست آوردن نسبت مناسب مصرف آنها، در شروع درمان بیمار باید بستری شود.

در صورت مصرف همزمان با سایمتیدین، کلیرانس کلیوی متفورمین ممکن است کاهش یابد. مقدار مصرف متفورمین باید کاهش یابد. در صورت مصرف همزمان داروهای ضد انعقاد با متفورمین، ممکن است مقدار مصرف داروهای ضد انعقاد احتیاج به تنظیم داشته باشد. برخی داروها ممکن است قند خون را افزایش داده و ازدیاد دوز متفورمین را ضروری نمایند.

مهمترین این داروها عبارتند از:

بلوکرهای کانال کلسیمی، کورتیکواستروئیدها، استروژن ها، ضد بارداری های هورمونی، ایزونیازید، نیاسین، فنوتیازین ها، فنی توئین، داروهای مقلد سمپاتیک، تیازیدها و دیگر دیورتیک ها و هورمونهای تیروئیدی. داروهای کاتیونی (آمیلوراید، سایمتیدین، دیگوکسین، مورفین، پروکائین آمید، کینیدین، کینین، رانیتیدین، تریامترن، تریمتوپریم و وانکومایسین) ممکن است با متفورمین در ترشح کلیوی رقابت نموده و سطح آن را افزایش دهند.

عوارض جانبی

1- عوارض خطرناک:ایجاد اسیدوز لاکتیک، آلرژی (کهیر، سختی تنفس، ورم کردن لب و صورت و زبان و حلق که بسیار خطرناک است)، تب و لرز و علایم شبه آنفلوانزا و افزایش سریع وزن. در چنین مواردی باید سریعاً مت فورمین را قطع کرد.

2- عوارض کم اهمیت ولی شایع تر:سردرد، درد عضلانی، ضعف، تهوع خفیف، استفراغ و اسهال، نفخ و درد معده.

مسمومیت و درمان

تظاهرات بالینی:کمی قند خون (در صورت مصرف همزمان با سولفونیل اوره ها، انسولین یا الکل)، اسیدوز ناشی از اسید لاکتیک.

درمان:درمان شدید حمایتی، بخصوص تصحیح عدم تعادل مایعات و اختلالات متابولیک، توصیه می شود. همودیالیز کمک کننده است.

نکات قابل توصیه

1-هنگام مصرف متفورمین از مصرف الکل خودداری کنید.

2-متفورمین بتنهایی باعث افت شدید قند خون نمی شود مگر اینکه همراه با سولفونیل اوره ها و انسولین مصرف شود.

3-قرصهای پیوسته رهش متفورمین هیدروکلراید بایدبطور کامل بلعیده شود و نباید شکسته ، خرد یا جویده شود.

4-در حین درمان با متفورمین ، اندازه گیری دوره ای سطوح هموگلوبولین گلیکوزیله و قند خون ناشتا انجام گیرد.

5-در حین درمان با متفورمین و در شروع درمان با متفورمین ، پارامترهای خون شناسی (شامل هموگلوبین،هماتوکریت،شاخص های گلبولهای قرمز) و عملکرد کلیه(کراتینین سرم) حداقل یکبار در سال ارزیابی گردد.بندرت کم خونی مگالوبلاستیک در درمان با متفورمین دیده شده است که این موارد کمبود ویتامین B12 را نیز شامل میشود.

metformin

ملاحضات اختصاصی :

• متفورمین دردیابت غیر وابسته به انسولین ، که با رژیم غذایی کنترل نمی شود و بخصوص در بیماران چاق ، مصرف می شود .این دارو به تنهایی یا به همراه سولفونیل اوره ها تجویز می شود.

• متفورمین در بیماران غیر دیابتی غلظت گلوکز خون را کاهش نمی دهد و به تنهایی موجب بروز کمی قند خون در بیماران دیابتی نمی شود.

• متفورمین موجب بهبود متابولیسم محیطی گلوکز می شود

شرایط نگهداری:

– دارو را دور از دسترس کودکان نگهداری کنید .

– از مصرف داروهای تاریخ گذشته خودداری کنید .

– دور از نور و رطوبت و در دمای کمتر از 30 درجه سانتی گراد و نگهداری کنید .

حتما این دارو را تحت نظر پزشک استفاده کنید و بروشور داخل بسته قرص را با دقت مطالعه نمایید .

منبع : http://namnak.com

 

#دکتر محمد عبدالهی#دکتر محمدرضا زرین‌ دست،# دکتر شاپور زارعی #دکتر احمدرضا دهپور # دکتر رضا ملک‌زاده